________________
એવાં દુકુલાદિ વસ્ત્ર વાપરે, શગ્યા પગરખાં વાહન હથિયાર તુંબડા વિગેરેનાં પાત્ર ઈત્યાદિ આચરે, પ્રતિમાનું રક્ષણ કરે પૂજા કરે, મહિમા સહિત છનની સ્તવના અને શ્રવણાદિ કરે (અર્થાત્ મેટા ઉત્સવાદિ કરે અને ઉત્સવમાંના ગાનતાન વિગેરે પ્રેમરાગથી સાંભળે ), આલેકતપ ( આ લેકના સુખને અર્થે લૌકિક તપ) કરાવે, લઘુહસ્તાદિકરણ કરે, મસ્તકે અને મુખે કુરમુંડન કરાવે ( હજામત કરાવે ), કાર્ય પડે ત્યારે રેજેડર અને મુખવસ્ત્રિકા ધારણ કરે, એકાકી ભ્રમણ કરે, સ્વછંદચેષ્ટા કરે, ગીતગાન કરે, ચિત્યમાં અને મડમાં નિવાસ કરે, પૂજાને આરંભૂ વિગેરે કરે, નિત્યવાસ કરે (નિત્ય એક સ્થાને પડ રહે), દેવદ્રવ્યાદિકનો ઉપભોગ કરે, જન ચેત્ય તથા ધર્મશાળા આદિ બંધાવે, સ્નાન કરે, શરીરનું ઉદૃશ્ક ( ઉદ્વર્તના ) કરે, વિભૂષાદિ વ્યાપાર કરે, સુગંધિ તેલ અત્તર વિગેરેને સંગ્રહ રાખે, કાલ આચરે ( મુહૂર્નાદિને વ્યવહાર આચરે, ગૃહસ્થને આપે), ગામ ઉપર અને કુલપ્રત્યે મમત્વ રાખે, સ્ત્રીનું નૃત્ય દેખે, સ્ત્રીને પ્રસંગ કરે, નરકગતિના કારણરૂપ એવા તિ–નિમિત્ત-મંત્ર-ચિકિત્સા (વૈદ્યક) અને વેગ વિગેરેના વ્યવહાર કરે, મિથ્યાત્વનું રાગથી સેવન કરે અથવા મિથ્યાત્વદષ્ટિ રાજાની સેવા કરે, નીચ પુરુષોને પણ
૧ રેશમી વિગેરે.
૨ હાથચાલાકીના જાદુઈ પ્રયોગ કરવા તે લઘુહસ્તકરણ-લઘુલાઘવી કળા કહેવાય.
૩ ગચૂર્ણદિન પ્રયોગ.
