________________
[ ૫૦ ] પણું ઉપદેશાયું છે, આથી શ્રી વિનયવિજયજી મહારાજ આ આધિ-વ્યાધિ-ઉપાધિમય સાંસારિક જીવનને દૂર કરવા વૈરાગ્યવાસિત બન્યા હતા. ૧૬૩. दीक्षां प्रगृह्यापि सदा प्रमत्त-भावात सुचारित्रपरो न चेत्स्यात् । मानादिलामे प्रविलुब्धभाव-चेनव शैवं पदमश्नुवीत ॥१६४॥
દીક્ષાને સ્વીકારીને પણ હરહંમેશ પ્રમાદવશથી સુંદર ચારિત્ર ધર્મને પાળવામાં તત્પર ન બને તથા માન-સત્કારાદિ મેળવવામાં આસક્તિ ધરાવે તો તે મોક્ષમાર્ગને અધિકારી ન જ બની શકે. ૧૬૪. विचारयामास ततोऽप्ययं य-च्छीवीरजैनेन्द्रसुधर्म एषः । समुन्नति वै कथमत्र काले, कलौ समेयात्सुखदो हि नित्यम् ॥१६५॥ --.. ત્યારબાદ તેમણે વિચાર્યું કે હંમેશા ઐહલૌકિક અને પારલૌકિક સુખ આપનાર શ્રી વિરજિનભાષિત આ શ્રેષ્ઠ ધર્મજૈન ધર્મ કલિકાળને વિષે કઈ રીતે જાહોજલાલીને પામે? અર્થાત્ જૈન ધર્મની પ્રભાવના-ઉન્નતિ માટે તેમણે વિચારણા કરી. ૧૬૫. विचारवार्द्धरमृतेन तुल्यो-बभूव बुद्धिविनयाख्यसायो। सच्छास्त्रतत्त्वप्रदिपादकाचे-ल्लेखाः क्रियेरञ्जनताप्रसिद्धा॥१६६
- શ્રી વિનયવિજયજી મહારાજના વિચારરૂપી સમુદ્રમાંથી સુધા-અમૃત તુલ્ય સદ્બુદ્ધિ પ્રગટીક જે પવિત્ર ધર્મશાસ્ત્રના રહોને પ્રતિપાદન કરનારા એવા લેખે-ગ્રંથે પ્રગટ કરવામાં આવે તે અનેક છે તેને લાભ લે અને તે ચારે દિશાએ લેકસમૂહમાં પ્રસિદ્ધિને પામે. ૧૨૬.
