________________
(૩ર) આ ગાયનું દષ્ટાંત બીજી રીતે આ પ્રમાણે જાણવું. કોઈએ ચાર બ્રાહ્મણને એક ગાય દાન તરિકે આપી. તેમણે પણ પૂર્વની જેમ વાર પ્રમાણે એક એક દિવસ રાખવાને ઠરાવ કર્યો, પછી પહેલા બ્રાહ્મણે વિચાર કર્યો કે હું આ ગાયને ખાવા પીવા નહીં આપું અને બીજા પણ મારી જેવો વિચાર કરી નહીં આપે તે આ ગાય મરણ પામશે, તેથી તેમાં અમારી નિંદા થશે અને ફરી અમને કાઈ મૈદાન આપશે નહીં. અને જો આને હું ખાવા પીવાનું આપીશ તે તેથી પુષ્ટ થયેલી ગાયને બીજા બ્રાહ્મણે પણ જે દેહન કરશે તેને પણ મને મેટે લાભ છે અને હું પણ ફરી ફરી વારા પ્રમાણે આને દઈ શકીશ.' એમ વિચારી તેણે ખાવા પીવાનું આપ્યું. તે જ પ્રમાણે બીજા ત્રણ બ્રાહ્મણોએ પણ તે જ વિચાર કરીને આપ્યું. તેથી તેઓએ ચિરકાળ ગાયનું દહન કર્યું, લેકમાં તેમની પ્રશંસા થઈ અને બીજા બીજા દાન પણ લોક થકી તેઓ પામ્યા. એ જ પ્રમાણે જે શિષ્યો - એવો વિચાર કરે કે-જે અમે આચાર્યને વિનયાદિક નહીં કરીએ તે આચાર્ય સદાશે, લોકમાં અમારી નિંદા થશે અને બીજા ગચ્છમાં પણ અમને કેઈ ભણાવશે નહીં. વળી આ ગુરૂએ અમને દીક્ષાદિક આપ્યાં છે તેથી તે અમારા મોટા ઉપકારી છે, માટે અવશ્ય તેને વિનયાદિક અમારે કરવો જોઈએ, વળી અમારા કરેલા વિનયાદિથી પ્રતીચ્છિક સાધુઓને પણ ભણવાને લાભ થશે. તે પણ અમને જ લાભ છે, ” જ્યાદિક વિચારીને ગુરૂની - વૈયાવચ્ચ કરે. હવે પ્રાતીચ્છિક સાધુઓ પણ એ વિચાર કરે કે પ્રત્યુપકારની. આશા વિના જ આ આચાર્ય અમને ભણાવવાને મહા ઉપકાર કરે છે, આને બદલે અમે શી રીતે વાળી શકીએ, તે પણ જે કાંઈક વિનયાદિક થાય તે અમે કરીએ એમ વિચારીને તેઓ પણ ગુરૂને વિનયાદિક કરવા લાગ્યા, તેથી લેકમાં તેમની પ્રશંસા થઈ અને પિતાને સૂવાથી લાભ ચિરકાળ સુધી થયે, આવા શિબેને ગ્ય જાણવા ૧૫ શ્રેરી દ્વારકા નગરીમાં શ્રીકૃષ્ણ વાસુદેવ રાજ્ય કરતા
૫ હતા. તે દેશવાળી વસ્તુમાંથી પણ ગુણને જ ગ્રહણ કરતા હતા, તથા નીચ યુદ્ધવડે કદાપિ યુદ્ધ કરતા નહેતા,
