________________
(૨૬) (શ્રીકૃષ્ણ વાસુદેવને દેવતાએ આપેલી ભેરી) અને ૧૪ આભીરી (ભરવાડની સી) આ વૈદ દષ્ટાંત છે. ૭૩, શ્રી નંદીસૂત્રમાં મુદ્દગશૈલના પ્રતિપક્ષીપણે કૃષ્ણભમિનું ને ચાલણના પ્રતિપક્ષીપણે, તાપસના પાત્રનું દૃષ્ટાંત આપી સંખ્યા ૧૬ ની કરી છે. તે દૃષ્ટાંત નંદીસૂત્રની ટીકામાંથી આ નીચે આપવામાં આવ્યા છે.
શૈલ એટલે પર્વત અર્થાત મગની જેવડે પથ્થસલ ઘનને કકડ અને ઘન એટલે મેઘ આ એનું દૃષ્ટાંત આ પ્રમાણે છે
કેઈ ગાયના પગલા જેવડા મેટા અરણ્યમાં મગતા દાણા જેવડો મુશલ નામનો પથ્થરને કકડે હતા, અને બીજી બાજુ જંબૂદીપ જેવડ પુષ્પરાવર્ત નામને મહામેઘ હતા. તેમાં નારદ જેવા કેઈ કલહપ્રિય મનુષ્ય પ્રથમ મુગશૈલની પાસે જઈને તેને કહ્યું કે-“હે મુદ્યશૈલ! એક વખત મહાપુરૂષોની સભામાં મેં કહ્યું કે મુગલ કદાપિ પાણીથી ભેદાય જ નહીં. આ પ્રમાણે કહી તારા ગુણની મેં પ્રશંસા કરી. તે વખતે પુષ્પરાવર્ત મેઘ તારું નામ પણ સહન કરી શક્યો નહીં. તેથી તે બોલ્યો કે-બેટી પ્રશંસા કરવાથી સર્યું. મારી ધારાથી મોટા કુળપર્વતે પણ ભેદઈ જાય તે તે બિચારા મુગશૈલની કઈ ગણના? આ પ્રમાણે તેણે તારી નિંદા કરી. તે સાંભળી મુશૈલ અહંકારથી બે કે-“હે નારદજી! ઘણું બોલવાથી શું ફળ? તે દુષ્ટ મેઘ સાત રાતદિવસ મુશલધારાઓ વચ્ચે પણ એક તલના ફેતરને હજારો અંશ પણ મારે ભેદાય તે હું મારૂં મુદ્દગશૈલ એવું નામ જ ધારણ ન કરૂં બદલી નાંખું.” તે સાંભળી તે પુરૂષે પુષ્પરાવર્ત મેઘની પાસે જઈ મુદગશૈલે કહેલાં વચન અતિશક્તિ સહિત તેની પાસે કહ્યા તે સાંભળી કેધ પામેલા તે મે સાત શત્રિદિવસ મુશળધાર વૃષ્ટિ કરી. પછી વિચાર કર્યો કે “તે બિચારે મુદગરોલ વહેલે જ સમૂળ હણાઈ ગયે હશે.” એમ ધારી તેણે વૃષ્ટિ બંધ કરી. ત્યારપછી અનુક્રમે પૃથ્વી પરથી સર્વ જળ દૂર થયું ત્યારે જોયું તે તે મુદગરોલ પ્રથમ જે છૂળથી મલિન દેખાતો હતો તે ઉલો અત્યંત ચકચકિત ખાવા લાગ્યું અને તેણે હસીને નારદવે તથા પુરાવો. કહ્યું કે
