________________
૩૩૦ નરકાદિ ગતિમાં જનાર છનાં લક્ષણ
૧ નરકે જનારનાં લક્ષણ. जो घायइ सत्ताई, अलियं जंपेइ परधणं हरइ। परदारं चिय बच्चइ, बहुपावपरिग्गहासत्तो ॥ ५३६ ॥
चंडो माणी थद्धो, मायावी निडरो खरो पावो । पिसुणो संगहसीलो, साहूण निंदओ अहम्मो ॥५३७॥ दुबुद्धी अणजो, बहुपावपरायणो कयग्यो य । बहुदुक्खसोगपरओ, मरिउं निरयम्मि सो जाइ॥५३८॥
જે પ્રાણી હિંસા કરતે હેય, અસત્ય વચન બોલતે હેય, પરધનનું હરણ કરતે હેય, પરસ્ત્રીનું સેવન કરતો હોય, બહુ પાપવાળા પરિગ્રહમાં આસક્ત હય, વળી જે કેધી, માની, સ્તબ્ધ માયાવી, નિષ્કર (કઠેર વચન બોલનાર), ખળ, પાપી (અન્ય પાપો કરનાર), પિશુન( ચાડીયો ), સંગ્રહ કરવાના સ્વભાવવાળો (કૃપણ), સાધુજનને નિંદક અને અધમ (ધર્મની શ્રદ્ધા રહિત) હેય, તેમજ જે દુષ્ટ બુદ્ધિવાળ, અનાર્ય, બહુ પાપ (આરંભ)ને કાર્યમાં તત્પર, કૃતા (કરેલા ગુણને નહીં જાણનાર), તથા ઘણા દુઃખ અને શેકમાં જ નિરંતર મગ્ન રહેનારો-તેવો મનુષ્ય મરીને નરકમાં ઉત્પન્ન થાય છે. પ૩૬-૩૭-૫૩૮, 1. ૨ તિર્યંચ ગતિમાં જવાનાં લક્ષણ, कजत्थी जो सेवइ, मित्तं कज्जे उ कए विसंवयइ। कूरो मूढमईओ, तिरिओ सो होइ मरिऊणं ॥ ५३९॥
, જે કાર્યને અર્થ (મતલબને માટે)મિત્રને સે કામ હોય ત્યારે મિત્રને આશ્રય કરે અને કાર્ય થઈ રહ્યા પછી તેને વિસંવાદ
