________________
દશાર કુળમાં સિંહ સમાન એવા કૃષ્ણ વાસુદેવે ગુરૂવંદન કરવાથી તીર્થકર નામકર્મ બાંધ્યું, ક્ષાયિક સમક્તિ ઉપાર્જન કર્યું, અને સાતમી નરકે જવાનું હતું તેને બદલે ત્રીજી નરકનું આયુષ્ય બાંધ્યું, ર૩૧.(અહીં આયુષ્ય બાંધ્યું ન સમજવું. ગતિમાં ભેદ કરી સાતમીની ત્રીજી કરી એમ સમજવું કેમકે આયુ બાંધ્યા પછી ફરતું નથી.) गुरुवंदणेण जीवो, तमपडलं फड्डइ नीयगुत्तं च । अप्पंडिहयसोहग्गं, पावइ सिरिवासुदेवु व ॥ २३२ ॥
ગુરૂવંદનવડે છવ શ્રી વાસુદેવની જેમ અજ્ઞાનરૂપી અંધકારના સમૂહનો નાશ કરે છે, નીચ ગેત્રને નાશ કરે છે અને અમને તિહત સૌભાગ્ય પામે છે, ર૩ર. (અહીં પણ વાસુદેવ તે કૃષ્ણ જ સમજવા.)
૧૪૯ પ્રત્યાખ્યાનના આગારે दो चेव नमुक्कारि, आगारा छच्च हुंति पोरिसिए । पंचेव अब्भत्तट्टे, एगासणंमि अहेव ॥ २३३ ॥
નવકારશીના પચ્ચખાણમાં બે જ આગાર, પિરસીના પચ્ચખાણમાં છ આગાર, ઉપવાસના પચ્ચખાણમાં પાંચ અને એકશનના પચ્ચખાણમાં આઠ આગાર કહેલા છે. ર૩૩, सव्वागारे वुच्छं, आगार सत्त हुंति पुरिमढे । छच्चेव य उदगम्मि, एगठाणम्मि सत्तेव ॥ २३४ ॥
સર્વ આગારોને કહું છું. પુરિમાઈના સાત આગાર, પાણીના છ આગાર અને એકલઠાણાના સાત આગાર કહ્યા છે. ર૩૪, सोलस य काउस्सग्गे, छच्चेव य दंसणम्मि आगारा । एगो य चोलपट्टे-भिगइए हुंति चत्तारि ॥ २३५ ॥
