________________
અને બોલી જવાનું પુરૂં થયું એટલે તમે પુછો કે ભાઈ શું કર્યું ? અમે પ્રતિક્રમણ કર્યું. પરંતુ તેમાં પાપનું અણુકરવું થયું તેમજ મુખે બેલી જનારાઓ લાચાર જેવા લાલનના જૈન બાંધવો કરતાં મગજમાં કે મનમાં તેને અર્થ સમજનારા કેટલા છે, પણ કટાસણું પર બેસી જે જે બોલાતું હોય, તેના અર્થ સમજે પણ તેમનું પિતાને કંઇ નહિ અને એવા તો વિરલા કે જે જે અર્થ સમજતા હોય, તેવું તેવું પાપ હું નહિ કરું, એ દઢ નિશ્ચય કરતા જતા બાંધ હેને ખરા પ્રતિક્રમણ કરનારા તે વિરલાજ. માટે ભલે શાસ્ત્રો વાંચો કે જાણેસમજો કે તેની ચર્ચા કરે પરંતુ શાસ્ત્રમાં લખેલું તે પ્રમાણે સમજીને ક્રિયામાં ન મૂકી સુધી શાસ્ત્રરૂપી દૂધપાકનું બિંદુ પણ મળે એમ લાલનને તે નથી લાગતું. - વળી દૂધપાક ગમે તેટલે ખાવામાં આવે પણ તેમાં આપણને બળ આવતું નથી, પણ તેને આસ્વાદ લઈ પચાવવાથી જ બળ આવે છે. જૈન ધર્મમાં આવાં ભલાં શાસ્ત્રો રૂપી દુધપાક છે. દુધપાકજ છે એમ બુમો પાડવાથી આપણને કંઈ બળ આવવાનું નથી, પરંતુ તેમને સમજી પોતાને લાગુ પાડી તે પ્રમાણે યથાશક્તિ વર્તન રાખવાથી આમ બળ આવશે–પ્રગટ થશે.
વ્યવહારે રૂપિઆ એ કંઇ સુખ નથી, છતાં ઘણું લોલીઆ માણસ રૂપિઅને સુખ માની એકઠા કરવામાંજ આવરદા આપી દે છે. રૂપિઆ તે સુખના સાધને છે એમ તેને આ ભવ સમજાતું નથી, તેમ ઘણા થોડા જનને એમ સમજણ પડે છે કે શાસ્ત્રો એ પુણ્ય નથી. નથી તે સ્વર્ગ, નથી તે મોક્ષ, નથી જ્ઞાન, નથી દર્શન, નથી ચરિત્ર, પરંતુ જ્ઞાન, દર્શન, ચરિત્ર, સુખ, વીર્ય આત્મામાંથી ખેડી કાઢવાના મુવાડા છે– સાધને છે–-હથિયાર છે માટે શાસ્ત્રની–હચિઆરોની બડાઈ ન કરતાં–શાસ્ત્ર જે હથિયાર છે તે તે શાસ્ત્ર રૂપી હથિયાર વાપરી, જ્ઞાનાદિ અનંત સુખ માનવ દેહરૂપી ખાણમાંથી બેદી કાઢવાં જોઈએ.
પરંતુ એક સૂર્ય ઉદય થતાં જેમ આખું જગત ઉદય પામે છે, અર્થાત જાગ્રત થાય છે, અને પિત પિતાને કામે વળગે છે, તેમ શ્રી વીર પ્રભુ રૂપી અનંત સૂર્યને પણ એક સૂર્ય રૂપી, કે કેવળજ્ઞાન ભાસ્કરને ઉદય થતાં આ આખું જૈન જગત જાગ્રત થઈ પિત પિતાના અંતરમાં તેવાજ સૂર્યને હવે નહિ શોધે ? અને શોધી આખાં આંતર જગતમાં જ્ઞાનાદિ અનંત ગુણેને ઉદય નહિ કરે ? કરશેજ, કરશે.
' ' યૂરોપને જીતનાર એક નેપોલિયનને દેખી લાખો નેપોલિયન જેવા યુદ્ધ