________________
ते कूलवालुआ साधुनीपरे चारित्रभ्रष्टथई दुखपा मसे तेहनी कथा इम ॥ एक आचार्यने चेलो प्रवि नीत गुरु तेहने हितनीसीख दीये पिण चेलो नमाने एकदा ते चेलासहित आचार्यविहारकरता मार्ग पहाफशाव्यो तिवारे अवसरदेखी शागलि थयो तिहांथी अतरता गुरुने विणासवाने अर्थ चेले शिलामंकी गुरे जांणी पगपसाख्या शिलाहेठे थई वहगई तिवारे गुरुचिंतव्यो एचेलाथी एका लमरण ऊपजिस्ये एहवो बिचारी हेठे ऊतस्या शाचार्य सर्वशिष्यतेडी तेकशिष्यनी बात कही शिष्य समकाविवा लागा पण तेमूर्ख साहमूंबो ले, यत, लजमवाईमाननही नगिणसवणसनेह, आपणहंदेचालतां घणाविगचेतेह ॥ १ ॥ तिवा रे गुरेसरापदीधो रेदुरात्मा स्त्रीथकी विणासपा मिजे तिवारे तेचेलो गुरुना वचन उथापवान्नणी नदीने तटे जई आतापनाल्ये तेणे मार्ग साथसंघाति आवता जोवे तिहां आहारल्ये नगरमांहि शावे नही इमरहता बर्षाकाले नदीनोतट तपस्याना प्रतापथी अनेथिपन्यो तेन्नणी लोके कलवालूननाम दीधो॥ एहवे अवसरि राजगृहनगरे श्रेणिकराजा राज्यकरे चेलणारांणी प्रमुख ३२अंतेउर अन्नयकुमा रमंत्री सर एकदा रांणी सिंहनो स्वप्न दीठो श्रेणि कराजा स्वप्नपाठकाने पूनो स्वप्नपाठककहे तुमार पुत्रहोसी एहवो वचन सांजली स्वप्नपाठकाने दा
-
