________________ 102 : ઉદય-અર્ચના એ તે ગઢ ગાઢ ગાડાં ન ચઢાય, રૂપા બરાબર પાષાણ થાય; સાંભળીને શાહ જોવાને જાય, સાથે આવું કહે રાણી રિસાય. 81 ભાણેજ કહે મનાવી હાલે, હવડાં કાંઈ દેખાડે ડુંગર ઠાલે; દેવળ થાય તેડું વહસાસુ, આજ કાંઈ ફેકટ ફેરે ઘો ફાંસુ. 82 નણદલે આવી મામીને પાળે, હવણ કાંઈ ભટકે ભાખર ઠાલે; ઠમકે કહેશે વિમલ વહાલે, દેઉલ થાયે ને ગુરુ લઈ હાલો. 83 મામી તે માંડે ઝઘડે ઈમ ઝાઝે, સાથે હું આવું તારે તું લાજે; સમજ્યા સમજ્યા હવે વાત સહુ જાણી, બીજી પરણીને થાપ પટરાણી. 84 આપ અહંકારી છત્ર ધરાવી, હટ વાણિયાની બેટી ઘેર અણાવી; મોઢે ન કહ્યો પણ મનમાંહે જાણું, સાત આઠ બેટી સબલાની આણ. 85 ભાણેજી કહે મામાને ભાઈ, જમે નહીં રાણુ સબલી રિસાઈ; ઝવાહીર જડાવની પાલખી દીધી, શાહે શેઠાણી સંઘાત લીધી. 86 બંદીખાને જે બાદશાહની બીબી, પગે બેડી ને હાથમાં બેડી; વિમલને આવી અંચુડા દેખાડે, શાહ એહવા અજમેર પાડે. 87 હુકમ ઓ દીઓ બંદીખાના છેડી, બાદશાહ પરાવે બહુ સારી સાડી; ગઢ ગામ ગરાસ થડાસા દીધા, શાહે છત્રપતિ ચાકર કીધા. 88 ઈમ કરતાં આબુ ઉપર જાય, ખાગે ગઢ દેખી ખુશિયાલ થાય; ડુંગર સાતપુડા સબળ દેખે, એ આગળ બીજા ભાખર શે લેખે. કહે કેટને રાજા દેખાડે, અનમી આખે અણુ સીરોહીવાળો; પૂરે પાખરીએ પહાડ કાળો, ચાંપલે ભીને છેલ છોગાળો. 90 પાનનું બીડું પાયે મેલીજે, પૂરો નાણે તે પલે ઘાલીજે; દુઆ માગીને દેઉલ કીજે, એ ગઢ અહીં આજ અજરામર કીજે. 91 વિમલ વેઢાલે સબલ હેઓ, દાણ દેઈ માગે દેહરાને દ; શાહે આગળ વાત વિચારી, દેહરાની ભીરૂં સીહી સારી. 2
