________________ 102 : ઉદય-અર્ચના જનકસુતા હું જગ સહુ જાણે, ભામંડલ છે ભાઈ, દશરથનંદન શિરે છે સ્વામી, લક્ષ્મણ કરશે લડાઈ. અડશે. 5 હું ધણિયાણ પિયુ ગુણ રાતી, હાથ છે હારે છાતી; રહે અળગે તુજ વયણે ન ચળું, કાં કુળે વાયે છે કાતી. અડશો. 6 ઉદયરતન કહે ધન્ય એ અબળા, સીતા જેહનું નામ; સતીઓ માંહે શિરેમણિ કહિયે, નિત્ય નિત્ય હોજો પ્રણામ અડશ૦ 7* સ્થૂલભદ્રજીની સઝાય પ્રભુ! જગજીવન જગબંધુ રે– એ દેશી) તું સ્થાને કરે છે ચાળા રે, હું નવિ ચૂકું રે, મને વહાલી લાગે છે માળા રે, ધ્યાન ન મૂકું રે. શિયલ સાથે મેં કીધી સગાઈ, મેં તે મેલી બીજી માયા; જાલિમ મયણને જેર કરીને, છતનિશાન બજાયા રે. હું૦ 11 વાકછેટે મેં વાળે સૂધ, તારે છેડ્યો નવિ છૂટે; જે મંજારી ઘણું અકળાયે, તોયે ત્રાએ ન શકું તૂટે રે. શશધર જે અંગારા વરસે, સમુદ્ર મર્યાદા મૂકે પવને જે કનકાચલ ડેલે, નક્ષત્ર મારગ ચૂકે છે. હું 3 તે પણ તાહરે હું વશ નાવું, સુંદરી માનજે સાચું; રાઈને પાડ તે વહી ગયે રાતે, હવે નથી મનડું કાચું રે. હું 4 સે બાળક જે સામટા રૂએ, પાયે ન ચડે પાને; ફેગટ એ શા પાખંડ કરે છે, લાગે નહિ મને તાને રે. હું 0 5 જેણે મુનિવરે ત્રેવડી કેશ્યાને, પગની મોજડી તલે; તેહને માહરી વંદના હેજે, ઉદયરતન એમ બોલે રે. હું 6. હંસરત્નજીની સઝાય પુનઃ કીહાં મરુધર કહાં મેવાડ, પાંચવટું કહાં પિરવાડ હો; અવસર જેર ભયે સંયમ લોભી, એ તે પ્રવચન માતાને ભી હો. અવ. 1
