________________ સઝાયો અનાથી મુનિની સઝાય (રાગઃ પ્રભુ પાસનું મુખડું જેવા) ભંભારે વનમાં ભમતાં, ઋષિ દીઠ રયવાડી રમતાં; રૂપ દેખીને મન રીઝયો, ભારે કમી પણ ભીંજ. 1 પાણિ જોડીને એમ પૂછે, સંબંધ તમારે શું છે; નરનાથ હું છું અનાથ, નથી મારે કઈ નાથ. 2 હરખે જોડી કહે હાથ, હું થાઉં તમારો નાથ; નરનાથ તું છે અનાથ, શું મુજને કરે છે સનાથ. 3 મગધાધિપ હું છું માટે, શું બોલે છે ભૂપ બેટા, નાથપણું નવિ જાણે, ફેગટ શું આપ વખાણે. 4 વત્સદેશ કૌશામ્બીને વાસી, રાજપુત્ર હું છું વિલાસી; એક દિન મહારોગે ઘેર્યો, કેને તે પાછો ન ફેર્યો. 5 માતાપિતા છે મુજ બહુ માહલા, વહેવરાવે આંસુના વેરા; વડા વડા વૈદ્યો તેડાવે, પણ વેદના કેઈ ન હઠાવે. 6 તેહવું જાણી તવ શુલ, મેં ધાર્યો ધર્મ અમૂલ; રિગ જાયે જે આજની રાત, તે સંયમ લેઉ પ્રભાત. 7 ચિંતવતાં વેદના નાઠી, આખર બાંધી મેં કાઠી; બીજે દિન સંયમભાર, લીધે ન લગાડી વાર. 8 અનાથ સનાથને વહેરે, તમને દાખે કરી ચહેરો; જિનધર્મ વિના નરનાથ, નથી કોઈ મુગતિને સાથ 9 શ્રેણિક તિહાં સમકિત પામ્ય, અનાથીને શિર નામે; મુગતે ગયે મુનિરાય, ઉદયરત્ન વંદે ઉવઝાય. 10
