________________
( 951 )
गर्भस्थः पितरं व्यासं समाभाष्य वचोऽब्रवीत् । शुक उवाच ।
चतुरशीतिसहस्रेषु यद्दुःखं नरकेषु च । तद्दुःखमेकं गर्भेषु भुक्तं लक्षगुणं मया ॥
यदि तात मुहूर्त्तकं विष्णुमाया निषिध्यते । तदाहं निःसरिष्यामि नान्यथैव कदाचन ॥ तस्य तद्वचनं श्रुत्वा व्यासः शोकाकुलोऽभवत् ।
त्रैलोक्यनाथ भगवान् यत्र तिष्ठति केशवः । विष्णुमाराध्य यत्नेन प्रार्थयित्वा शुभक्षणम् ॥ ईपत्तुष्टो मुनिव्यासः पुनरेवागतं गृहम् । तस्मिन् शुभक्षणे भूते विष्णुमायाविवर्जितः ॥ गर्भाद्विनिःसृतः शुकस्तत्क्षणाद् गन्तुमुद्यतः ॥
Then follows a long discussion between Vyasa and Suka, the father shewing the advantages of the householder's life and the son repudiating them.
8A.
एवं निराकृतो व्यासः शुकेनैच महात्मना । पुत्रशोकेन सन्ततो गतः शीघ्रं सुरालयम् ॥ सुरनाथं समभ्यर्च्चय रम्भामादाय तत्क्षणात् । आगतो भगवान् व्यासः पुत्रस्नेहान्निजालये ॥
ततः सा शुकमासाद्य रम्भा वचनमब्रवीत् । रम्भोवाच ।
वसन्तमासे कुसुमौघसङ्कुले
etc., etc.
वनान्तरे पुष्पनिरन्तरान्तरे । कामान्तरं यः पुरुषो न सेघते वृथान्तरं तस्य नरस्य जीवनम् ॥
