Gujarati Sahitya Kosh Part 01

SR No.: 016103
Original Sutra Author: N/A
Author: Jayant Kothari, Jayant Gadit, Chandrakant Sheth, Raman Soni
Publisher: Gujrati Sahitya Parishad
Publication Year: 1989
Total Pages: 534
Language: Gujarati
Classification: Dictionary & Dictionary
File Size: 17 MB

Page 331

તપગચ્છના
સંદર્ભ
લા-ચરિત્ર જીપીપરામાં ઉદયથી
મહોદયવિમલ [ઈ.૧૮૩૨માં હયાત : તપગચ્છના જૈન સાધુ. મંગલધર્મ/જ્ઞાનરૂચિ [ઈ. ૧૪૯૯માં હયાત] : બૃહત્ તપગચ્છની ઋષિવિમલની પરંપરામાં વીરવિમલના શિષ્ય. ૭ કડીના ‘ચંદ્રપ્રભજિન- જૈન સાધુ. જ્ઞાનસાગરસૂરિની પરંપરામાં ઉદયધર્મના શિષ્ય. ૩૨૧ સ્તવન (ર.ઈ. ૧૮૩૨મુ.) ૬ કડીના ‘ઋષભદેવજિનસ્તવન(મુ) કડીના ‘મંગલકલશ-ચરિત્ર/ચોપાઇ/રાસ' (ર. ઈ. ૧૪૬૯)ના કર્તા. તથા ૭ કડીની ‘ગદંલી (મ.)ના કર્તા.
સંદર્ભ : ૧. જૈસાઇતિહાસ; ૨. ગુસારસ્વતો; 3. મરાસસાહિત્ય; કૃતિ : ૧. ગલીસંગ્રહ, સં. શિવલાલ છે. સંઘવી, ર. ૧૯૭૨; [] ૩. ફાત્રિમાસિક, જુલાઈ-પ્ટે. ૧૯૭૨–‘ગુજરાતી જૈન સાહિત્ય: ૨. પ્રાસ્તરત્નસંગ્રહ: ૨.
રાવાસદોહ', હીરાલાલ ૨. કાપડિયા; [] ૪. આલિસ્ટ ઇ : ૨; ૫. કેટલાંગગુરા; ૬. જૈમૂકવિઓ : ૧, ૩(૧).
કી.જા] મંગલસૂરિ)–૧ : જુઓ જયમંગલ(સૂરિ)–૧.
મંગલપ્ર મ: જુઓ વિનયપ્રભસૂરિ. મંગલ-૨ |
: ધ્રુવાખ્યાન'ના કર્તા. સંદર્ભ : ડિકેટલાંગભાવિ.
.જો] મંગલમાણિક્ય/મંગલ માણેકવાચક) [ઈ. ૧૫૮૨માં હયાત) : આગમન
ગચ્છની વિડાલંબશાખાના જૈન સાધુ. મુનિરત્નસૂરિની પરંપરામાં ‘મંગલકલશચરિત્ર-ચોપાઇ/રાસ’ : મુખ્યત્વે દુહા-ચોપાઇમાં રચાયેલા ઉદયસાગરના શિષ્ય. ભાનુ ભટ્ટ કવિના વિદ્યાગુરુ હતા. ૭ આદેશની ૧૩૫ કડીના આ રાસની રચના સમય ઉપલબ્ધ નથી. એના કર્તા ૨૬૪૧ કડીમાં કૌતુકરસ જાળવતી ‘આંબડકથાનક-ચોપાઇ અંબડ સર્વાનંદસૂરિ છે, પરંતુ એ સર્વાનંદસૂરિ કયા તે નિશ્ચિત કરવું વિદ્યાધર-રાસ - (ર.ઈ. ૧૫૮૨ સં. ૧૯૩૯, કારતક સુદ ૧૩;મુ.) મુશ્કેલ છે. ‘ગુજરાતના સારસ્વતો એ ધનપ્રભસૂરિશિષ્ય કોઈ તથા ૪૩૨ કડીની ‘વિક્રમરાજ અને ખાપરાચોરનો રાસ/વિકમસર્વાનંદસૂરિ આ કૃતિના રચયિતા હોવાનું જણાવ્યું છે. પરંતુ ખાપરાતસ્કર-પ્રબંધ” (૨ ઈ. ૧૫૮૨ સિં ૧૬૩૮, મહા સુદ ૭, એના પરથી કતૃત્વની કોઈ વિશેષ સ્પષ્ટતા કરી શકાય એવું રવિવાર)ના કર્તા. નથી. કૃતિની ભાષા અને તેની જૂનામાં જૂની ઈ.૧૪૫૮ની કૃતિ : અંબડ વિદ્યાધરરાસ, સં. બળવંતરાય ક. ઠાકોર, ઈ. ઉપલબ્ધ થતી પ્રતને આધારે કૃતિ ઈ.૧૪મી સદીમાં રચાઇ ૧૯૫૩ (સં). હોવાનું અનુમાન થયું છે.
સંદર્ભ : ૧. ગુલિટરેચર; ૨. દેસુરાસમાળા; ૩. મરાસસાહિત્ય; અવંતીનગરીના રાજા વયરસિંઘના પુત્ર મંગલકલશના વિલક્ષણ [] ૪. જૈનૂકવિઓ : ૧, ૩(૧); ૫. ડિકેટલૉગભાવિ; ૬. મુપુસંજોગોમાં ચંપાપુરની રાજકુંવરી ત્રિલોકસુંદરી સાથે થયેલા લગ્નની ગૃહસૂચી.
[કી.જો] કથાને આલેખતી આ કૃતિમાં મંગલકલશ અને ત્રિલોકસુંદરીનાં પાત્રો ઠીકઠીક ઊપસ્યાં છે. તત્કાલીન સમાજચિત્ર એમાં કેટલુંક મંગળદાસ |
] : પદોના કર્તા. ઊપસતું હોવાને લીધે પણ એ ધ્યાનાર્હ બને છે. જિ.ગા] સંદર્ભ : ૧. ગૂહાયાદી; ૨. ફૉહનામાવલિ. કિી.જો]
‘મંગલકલશ-રાસ’ રિ.ઈ. ૧૬૯૩ : માનવિયશિષ્ય દીપવિજય મંડળીબાઈ [
]: પાટણનાં વતની. જ્ઞાતિએ દીપ્તિવિજયની ૩ અંક (ત્રખંડ) અને દુહાદેશીબદ્ધ ૩૧ ઢાળોમાં નાગર. તેમણે કેટલાંક છૂટક પદોની રચના કરી છે. વિસ્તરેલી, કથાલેખનની દૃષ્ટિએ રસપ્રદ કૃતિ(મુ.) છે. પ્રધાનપુત્ર સંદર્ભ: ૧. પ્રાકૃતિઓ; [] ૨. સાહિત્ય, ઑટો. ૧૯૧૬કોઢિયો હોવા છતાં એ અતિસ્વરૂપવાન હોવાની વાત ફેલાવી ‘જનાં કાવ્યોની થોડી હકીકત', છગનલાલ વિ. રાવળ. [કી.જો] ગોત્રજા દેવીની મદદથી ઉજજયિનીના શ્રેષ્ઠીપુત્ર મંગલકલશને ઉપાડી લાવી રાજકુંવરી શૈલોક્યસુંદરી સાથે એને પરણવા બેસાડી મંછારામ : આ નામે આદ્યશક્તિની સ્તુતિ કરતું ૧ પદ(મુ) તથા દેવાય છે. મંગલકલશ કુંવરીને કેટલાક સંકેતો આપી લગ્ન અન્ય ૧ પદ(મુ) મળે છે. તેમના કર્તા કયા મંછારામ છે તે પછી દૂર દેશમાં જતો રહે છે. એ પછી કોઢિયા પતિને જોતાં નિશ્ચિતપણે કહી શકાતું નથી. જ તૈલોકયસુંદરીને મંગલકલશના સંકેતનો અર્થ સમજાઈ જાય છે કૃતિ : ૧, શ્રીમદ્ભગવતીકાવ્ય, સં. દામોદર દાજીભાઈ, ઈ. ને એ પુરુષવેશે એને શોધવા નીકળે છે. બહુ મુશ્કેલીઓ પછી ૧૮૮૯; ] ૨. સમાલોચક, પુ. ૧૬ અંક-૩. બંને મળે છે. લગ્ન કરે છે. જીવનમાં પડેલાં દુ:ખોનું કારણ પૂર્વ- સંદર્ભ : સતસંદેશ શક્તિઅંક
દિદરસો] જન્મનાં પાપ હતાં એ જાણી અંતે બંને દીક્ષા ગ્રહે છે. મંગલકલશ ત્રલોકયસુંદરીનો વિયોગ ને એમનાં પુનર્મિલન વચ્ચેની મંછારામ-૧ ઈ. ૧૮૦૧માં હયાત : જ્ઞાનમાર્ગી કવિ. વડોદરાની કથામાં કવિએ લોકવાર્તાની રીતે અનેક ઉપકથાનકો ગૂંથ્યાં છે. પાસે વાઘોડિયાના વતની. જ્ઞાતિએ ઔદીચ્ય બ્રાહ્મણ. નિરાંતે શૃંગાર, અદ્ભુત ને શાક્તરસનું વૃતાન્ત ધરાવતી આ કૃતિ તેમને પદ રૂપે લખેલા પત્ર (ર.ઈ.૧૮૦૧) પરથી એમનો સમય કૌતુકભર્યા ને ચમત્કારપૂર્ણ પ્રસંગોથી તેમજ પ્રાસાદિક વર્ણનાદિકથી નિશ્ચિત થઈ શકે છે. પ્રારંભમાં નિરાંતના ટીકાકાર, પરંતુ પાછળથી રસપ્રદ બનેલી છે.
નિરાંતના શિષ્ય. આ કૃતિ બીજા ખંડને અંતે ૨. સં. ૧૭૪૯ (ઈ. ૧૬૯૩) કૃષ્ણગોપીના વિરહનું ૧ ‘તિથિકાવ્ય તથા બીજાં કાવ્યો તેમણે ઉપરાંત આસો સુદ ૧૫ એ તિથિ પણ બતાવે છે. રિસી.] રહ્યાં હોવાનું નોંધાયું છે. ૩૦૨ : ગુજરાતી સાહિત્યકોશ
મહોદયવિમલ : મંછારામ-૧