Gujarati Sahitya Kosh Part 01

SR No.: 016103
Original Sutra Author: N/A
Author: Jayant Kothari, Jayant Gadit, Chandrakant Sheth, Raman Soni
Publisher: Gujrati Sahitya Parishad
Publication Year: 1989
Total Pages: 534
Language: Gujarati
Classification: Dictionary & Dictionary
File Size: 17 MB

Page 263

ભિનંદના દેહવિક પદો
કવિના
જ કવિતાનું અનુસં
ન ટકે રે વૈરાગ્ય વિના” જેવાં એમનાં પદો ખૂબ લોકપ્રિય એવું મનાય છે, પરંતુ અત્યારે ઉપલબ્ધ ચારેક હજાર પદોમાંથી બનેલાં છે. જ્ઞાન, વૈરાગ્ય, બ્રહ્મચર્ય, ત્યાગ, તિતિક્ષા, સહિષ્ણુતા ત્રણેક હજાર પદ મુદ્રિત સ્વરૂપે મળે છે. કંઇક પ્રસંગકથનના તંતુ અને શમદમાદિક ગુણોનો પ્રચાર કરતાં આ પદો સરળ, ઘરગથ્થુ ભળેલો હોય એવી ઠીકઠીક સંખ્યામાં રચાયેલી પદમાળાઓનાં પણ વેગવતી ભાષા તથા પૌરાણિક-લૌકિક દૃષ્ટાંતોના વિનિયોગથી પદ પણ એમાં સમાવિષ્ટ થઈ જાય છે. તિથિ, વાર, રાશિ, માસ, અસરકારક બનેલાં છે. એ કેટલીક વાર ઉદ્બોધન રૂપે તો કોઈ વાર ગરબો, ગરબી સ્વરૂપે મળતાં આ પદોમાં એમાંના રવાનુકારી આત્મકથનરૂપ રચાયેલા છે. આ રીલીછટા પણ ઉપકારક બની શબ્દ, વર્ણસામર્થ્યથી જમતું નાદતત્ત્વ, સંગીતના વિવિધ રાગમાં છે. કૃષ્ણપ્રીતિનાં પદોમાં કવિનું ભાષાલાલિત્ય દેખાય છે.
સહેલાઈથી ગાઈ શકાય એવો એમનો શબ્દબંધ ઇત્યાદિથી જે સાધુઓની આસક્તિ જોઈને સહજાનંદે એમની કામગીઓ
ક્ત જાન સહજાનંદ એમના કામળીઆ સંગીતતવનો અનુભવ થાય છે તે વિના શાસ્ત્રીય સંગીતના બળાવી નાખેલી તે પ્રસંગનું તથા સહજાનંદના દેહવિલય પછી જ્ઞાન અને ભાષાપ્રભુત્વને પ્રગટ કરે છે. સાધુઓમાં કેવો શિથિલાચાર પ્રવેશશે એનું વર્ણન કરતાં ૨ પદો
કવિનાં કૃષ્ણભક્તિનાં પદોમાં ગુજરાતી-હિંદીમાં વિકસેલી પ્રેમમળે છે તે એમાંના કરુણ-વિનોદી ચિત્રણને કારણે નોંધપાત્ર બને
લક્ષણા ભક્તિની કવિતાનું અનુસંધાન છે. કૃષ્ણની ગોકુળલીલાની છે.
!િ વિવિધ રિસ્થતિઓને આલંબન તરીકે લઈ કવિએ વિવિધ ભાવવાળાં પદ(પ્રીતમ) : જ્ઞાનવૈરાગ્ય અને કૃષ્ણભક્તિનાં ગુજરાતી અને હિંદીમાં અનેક પદ રચ્યાં છે. એમાં કૃષગને જગાડવા માટે રચાયેલાં પ્રભાતનાં ઘણાં પદ પ્રીતમે રચ્યાં છે, જેમાંથી આશરે ૫૧૫ જેટલાં પદ પદો છે, જસોદા અને ગોપીઓ પાસે કૃષણે કરેલાં તોફાનને આલેમુદ્રિત સ્વરૂપે મળે છે. વિવિધ રાગઢાળવાળાં અને થાળ, આરતી, ખેતાં નટખટ કૃષ્ણની છબી ઉપસાવતાં વિનોદની છાંટવાળાં બાળગરબી, ગરબા ઇત્યાદિ સ્વરૂપે મળતાં આ પદોમાં જ્ઞાનવૈરાગ્યનાં લીલાંના ને દાણલીલાનાં પદ છે, કૃષ્ણના રૂપનું વર્ણન કરતાં પદ પદોનું પ્રમાણ વધારે છે.
છે, કૃષ્ણ અને ગોપીઓના રાસનાં પદ છે, તો ગોપીઓની કૃષ્ણ સંસારી મનુષ્યને ઉદ્ધોધન કરી રચાયેલાં જ્ઞાન-વૈરાગ્યનાં ઘણાં પ્રત્યેની શુંગારપ્રીતિનાં પદો પણ છે. એમનાં શૃંગારનાં પદોમાં પદોમાં સંસારની માયાથી મુક્ત બનવાનો, સદગુરનાં ચરણ સંગ આછો, વિરહ વિશેષ છે. કાવ્યત્વની દૃષ્ટિએ પણ સેવવાનો, સંતસમાગમ કરવાનો અને ઈશ્વરાભિમુખ બનવાનો જે વિરહનાં પદો વધુ આસ્વાદ્ય છે. ગોપીના ચિત્તમાં કૃષ્ણ પ્રત્યે બોધ કવિ આપે છે તેમાં પરંપરાથી ચાલ્યા આવેલા વિચારોનું જન્મેલું અદમ્ય આકર્ષણ, અને અનહત સં મળાતા વાંસલડીના અનુસરણ વિશેષ છે, પરંતુ કેટલાંક લોકગમ્ય દૃષ્ટાંતો ને રૂપકોથી સૂર, એમાંથી જન્મતી બેચેની અને પોતાના સાંસારિક જીવન અને કવચિત પદોમાં વ્યક્ત થતાં દીનતા, આર્જવ, આક્રોશ જેવા પ્રત્યેની ઉદાસીનતા આલેખી કૃષ્ણ માટેના ગોપીહૃદયમાં રહેલા તલભાવથી એ આકર્ષક બને છે. “ભક્તિ એવી રે ભાઈ એવો સાટને કવિ વાચા આપે છે. કૃષ્ણના મથુરાગમન પછી ગોપીતરસ્યાને પાણી રે જેવી”, “આનંદ મંગળ કરું આરતી હરિ-ગુરુ- ઓની વિરહવ્યાકુળતાને પણ કવિએ આલેખી છે. સતના સવા ', “હરિનો મારગ છે શૂરાના', “જીભલડા તુ સહજાનંદને કવિ કૃષ્ણસ્વરૂપ ગણતા હોવાથી સહજાનંદ ભક્તિનાં હરિગુણ ગાતાં આવડે આળસ કયાંથી રે” જેવાં આ પ્રકારનાં પદો “પ્રેમાનંદકાવ્ય' (ભાગ ૧-૨નાં કણ ભક્તિનાં પદો સાથે કવિનાં પદો "બ કપ્રિય છે. બ્રહ્મના સ્વરૂપનું વર્ણન કરતાં “માયા ભળી ગયાં છે. એમાં ‘હરિવરૂપ યાનસિદ્ધિ નાં ૩૦ પદોમાં બ્રહ્મ હોરી ખેલીઓ હો” જેવાં કે બ્રહ્મપ્રાપ્તિનો આનંદ વ્યક્ત
કવિએ સહજાનંદ સ્વામીનાં મુખ, નયન, નાસિકા, ભુજ, છાતી કરતાં કોઈક પદ પણ કવિએ રચ્યાં છે.
જેવાં અંગો, એમની ચાલ, સામુદ્રિક લક્ષાણો, રૂપ, વસ્ત્રાલંકાર, કવિનાં કૃષગલીલાનું ગાન કરતાં પદોમાં પ્રેમલક્ષણા ભક્તિના
ટેવો ઇત્યાદિનું વીગતે વર્ણન કર્યું છે. સહજાનંદ પ્રત્યેની પ્રીતિ એ કવિઓની કવિતામાં મળે છે તેમ કૃષ્ણજન્મ, કૃષ્ણજન્મની વધાઈ,
પદોમાં અનુભવાય છે ખરી, પરંતુ કવિનાં ઉત્તમ પદો તો બાળલીલા, દાણલીલા, રાધાકૃષનવિવાહ એમ દરેક વિષય પર
સહજાનંદવિરહનાં છે. સહજાનંદ સ્વામીને વારાગમન કરવું પડતું રચાયેલાં પદો મળે છે. તેમાં દાણલીલાનાં પદ વિશેષ આકર્ષક છે.
ત્યારે સહજાનંદના વિયોગમાંથી ઘણાં વિરહભાવનાં પદો રચાયાં છે. એ સિવાય તુલસીવિવાહનાં ને મથુરાલીલાનાં પદ પણ કવિએ
પરંતુ એમાંય સહજાનંદ સ્વામીના મૃત્યુ પછી રચાયેલાં કવિના રચ્યાં છે, રણછોડજીનાં ગરબા આરતીય લખ્યાં છે. એટલે શોકસંતપ્ત હદયમાંથી નીકળેલાં વિરહનાં પદો, એમાંથી પ્રગટતી કવિનાં કૃષ્ણભક્તિનાં પદ કૃષણની ગોકુળલીલા પૂરતાં સીમિત ઉત્કટ વેદનાથી વધુ ધ્યાનાર્હ છે.
એ સિવાય દીક્ષાવિધિ, સત્સંગી વૈષ્ણવનાં લક્ષણો, વૈરાગ્યવાન ઈ. ૧૯૭૧માં પડેલા દુષ્કાળને વિષય બનાવી રચાયેલાં ‘સુડતાળા
શિષ્યનાં લક્ષણો, હરિભક્ત પાળવાના નિયમો વગેરે વિશે સાંપ્રકાળ” વિશેનાં ૪ પદ તો આમ ભકિતમૂલક, પરંતુ પોતાની
દાયિક રંગવાળાં બોધાત્મક પદો કવિએ જેમ રચ્યાં છે તેમ અન્ય આસપાસના સામાજિક જીવનની ઘટનાને વિષય તરીકે લઈ રચાયાં
ભક્તકવિઓની જેમ સંસાર પ્રત્યે અનાસક્તિ કેળવવાનો બોધ હોવાથી લાક્ષણિક બને છે. સંત રવિદાસને સંબોધીને રચાયેલું એક
આપતાં વૈરાગ્યનાં પદો પણ લખ્યાં છે. આ પ્રકારનાં પદોમાં પદ પણ કવિનું મળી આવે છે.
પોતાને ઈશ્વરના ચરણમાં રાખવાની પ્રાર્થના કરતાં પદો એમાંના પદ(પ્રેમસખી પ્રેમાનંદ): સ્વામિનારાયણ સંપ્રદાયના કવિ પ્રેમસખી આર્જવથી, એમાં અનુભવાતી સૂફીઓના જેવી પ્રેમમસ્તીથી વધુ પ્રેમાનંદે ૧૦ હજાર જેટલાં પદો ગુજરાતી અને હિંદીમાં લખ્યાં છે. કાવ્યગણવાળાં બન્યાં છે.
ચિ.મ. ૨૩૪ : ગુજરાતી સાહિત્યકાશ
પદ્દપ્રીતમ) : પદ(પ્રેમસખી પ્રેમાનંદ)
નથી.