________________
प्रसंग नववा : १२९ तदा दूत धाडोनि नृपाने । पाचारिले राज्ञिकारणे । म्हणे तुवा सत्वर येणे । होईल दर्शने पुण्यप्राप्ति ।।१०२।। रेवति म्हणे तूर्यकाली। होवोनि गेली रुद्रमंडळि । एकादश भूमंडळि । बोलाविले कासिया मज ॥१०३।। न गेली ते ज्ञानवंत । सम्यग्रत्न हृदि स्फुरित । नित्य श्रंवण करि सिद्धांत । ते मूर्खजनात काय मिसळे ॥१०४॥ पुन्हा एके दिवसि वति । येवोनि उत्तर दिशाप्रति । रचिता झाला समवश्रुति । म्हणे सन्मति तीर्थेश आले ॥१०५॥ प्रथमप्राकार धूलिशाला । त्यावरि रचिले सर्व मंडल । च्यार मानस्तंभ विशाल । मोडिति तत्काल मान मनिचा ॥१०६।। त्यावरि खातिका जलभृत । त्यामाजि कमल विकसित । त्यापुढे पुष्पवाटी शोभित । नाना भात सुगंध थोर ॥१०७।। त्यापुढे प्रथम प्राकारावरि । ध्वजा लहकति अपार । चतुर्भागि च्यार गोपुर । उन्नत थोर मोभति ॥१०८॥ दोहीकडे नाट्यशाला । उपवने शोभति विशाला । वेदिकावरि ध्वजामेला । आकाशमंडलि लहकति ॥१०९॥ मग द्वितीय शाल रचिला बरा । कल्पतरुवन पुढारा । स्तूपहावलि चौफेरा । दिसे साजिरा पंक्तिबद्ध ॥११०॥ स्फाटिकमय रचिला युक्ति । तृतियशाल शोभति । जैसे चंद्रसूर्यकांति । माजि भीति षोडश ॥१११॥ त्यामाजि द्वादश सभा ।मध्य पीठिका रत्नगर्भा । तीन मेखल्याची सोभा । वर्णिता क्षोभास पावला ॥११२॥ त्यावरि तीन सिंहासन । रत्नजडित हेम-निर्माण । तीन छत्र शशिसमान । कांति करोन शोभत असे ॥११३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
