________________
(१३०५) चेइयवंदण अनिधानराजेन्द्रः।
चेइयवंदण. . भणियं च
वत्थाजरणा बहुं, दाउं पत्तो साणम्मि ॥ १६ ॥ भणयोवं वणथोवं, अम्गीथोवं कसायथोवं च ।
कुमरो वि तो चलिओ, पत्तो चंपा तमह वृत्ततं । न हु भे विस्ससिअव्वं, थोवं पिहु तं बहुं होइ ।। १०४।। सिरिसेणनिवो सोउं, श्य चिंतइ हरिसिओ हियर ॥१७॥ दासत्तं देइ अणं, अइरा मरणं वणो विसप्पंतो।
तम्मि कुले उष्पत्तो, सो विणो तं कलातु कोसवं । सम्बस्स दाहमग्गी, दिति कसाया भवमणंतं । १०५।। सोको वी पूण पढभा-रपगरिसो अत्थ एयरस ॥ १२८॥ सा जणइ सरियजाई, जयवं! सव्वं पि मेऽणुनूयमिणं । जेणं बीला शच्चिय, धुवं करिस्सिही राहवे हं ति। ता सिंह कुण करुणं, हा विजह होमि निस्संगा ॥१०॥ नियहियो राया, कुमरं संवर धरनुवणे ॥ १२६ ॥ भण मुणी गिहिधम्म-स्स इपिड उचिया तुम जो अत्थि। अह सजिजअ राहावे-हममवे रयणथंभसोहिल्ले । पुवकयदेवपूया-सुकयसंभूयभोगफलं ।। १०७ ॥
मंचोवरि वरसीहा-सणोववि सु निवईसु ॥ १३०॥ जओ
कुमरो असुरऽपिपयए, वरवत्थाहरणभूसियसरीरो। देवश्चणेण रज्ज, भोगा दाणेण रूवमभएणं ।
परिहारदसियम्मि, णिवसइ सीहासऐ रम्मे ॥ १३१॥ सोहग्गं सीलेणं, तवेण मणवंछिया सिझी ॥ १० ॥
इत्तो य रयणमाला, कुमरी सियसिचयसारलंकारा। साजणा तुम्ह सवं, पच्चक्खं नाह! नवरि मज्भ कहं।
सिवियारूढा पत्ता, तत्थुव विष्ठा पिउच्चंगे ।। १३२ ।। अविरयसुराण मज्ज-ट्ठया निश्चट्टि गिहिधम्मो ॥ १०६ अद सिरिसेणनिवेणं, बणिय भो भो निवा ! निवपुत्ता !। तो केवत्रिणा भणियं, नहे ! कालिंजराइ अमवीए ।
जो राहमिणं विंधर, सो कन्नाए इमाइ बरो॥१३३ ॥ सिरिरिसहनाहभवण-म्मि तुझ पूर्य रयंतीए ॥ ११०॥
आ ममवमझे सुदि-कणयथंभोवरि अहोवामा । हेगप्पहरायसुत्रो, तत्थ समागच्छिही नुवणमल्लो ।
वरकंचणपुत्तप्रिया, विया तीसेउ हिम्मि ॥ १३४ ॥ जिणनमणत्थं विहिणा, का निस्सीहियातियगं ।। १११ ॥
चउ चन चक्काईदा-दिणेण वामेण बेगनरियाई। तेण समं रज्जसुह, माणित्ता पालि च गिहिधम्मं ।
तेसिँ अहो नूमीए, तिल्लजुआ कुंमिया नविया ॥१३५ ॥ पमिवज्जिय पवज्जं, अहिही अश्राऽमरट्ठाणं ॥ ११ ॥
तत्थ पमिबियाए, पंचालीए अहो नियंतेण । अद तीए गिहिधम्मे, पमिवन्ने नमित्र केवलिस्स मप । विधेयव्वा वाम-च्छितारिया साबहाणेण ।। १३६ ॥ इच्चाए णं विहियं, विजयपयम त्ति से नामं ॥ ११३ ।। तह इह पत्ताण मए, सब्वेसिं खत्तियाण नामा। मह कुमर ! अज्ज एसा, जाव गया चेइयम्मि पूयत्थं । भुज्जेसु लिहावे, मिम्मयगोबेसु खित्ताई ॥१३७ ॥ ता कयनिसीहियतिगो, जिणनमणत्थं तुम पत्तो ॥११॥ वियाई ताइ इह सा-यकुंभकुंभम्मि संति कते । निस्सीहियं कुणतं, दट्ट इमा सूरीहिं भणियत्ति ।
अम्हं पुरोहियम्मी, गोलो किर नीहर जस्स ॥ १३८ ।। जो केवलिणा कहिओं, धुवं इमो भुवणमल्लो सो ॥११५॥ सो राहावेहम्मी, ववसायं कुण इय ववत्थ त्ति । श्रह ताहिँ वाविपमुहं, कान पवंचं तुम इहाऽऽणीओ। तत्थ पुरोहियहत्थे, अह पढमे गोलए चलिए ॥ १३६।। ता तिइ पाणीगहणे-ण कुमसु मह पत्थणं सहलं ।। ११६ ।। नामम्मि वाइए तह, अनुज्झनयरीएँ पहु जस्स अंगरुहो । कुमरो नण पमाणं, आएसो नवरि गम्मउ बलम्मि । मयरद्ध यकुमरो व-हिऊण सकरे करेह धणुं ॥ १४ ॥ नविरहियो परियणो, हेण गमिही खणं पिजओ ॥११॥ पुवमणिएण विहिणा, मुक्को वि हु अप्पडित्तु अयरम्मि । श्रारोविन विमाणे, कुमरं सिविरम्म नेह जा असुरो।
सुचरणमुणिहियए श्व, जग्गो मयरद्धयस्स सरो॥ १४१ ।। ता सहसा उज्जोअं, हटुं सचिवाइणो विति ॥ ११८ ॥ एवं राहावेहे, विहियारंजेसु खत्तिअवरेसु। जो दुं पिता तए जा, हरिओ जेण कुमरो तो खोहं। उड नुवणमल्यो, कुमरो इह अवसरे पत्ते ॥ १४ ॥ चयह बहसज्जा सा-हसस्स दइवो विन हु किं पि ॥११॥ सज्जीकयधमुगुणो, अंतरमहलहिय मुक्कप्रसमसरो। यत:
राहावेहं साहइ, गंठीभयं व भव्वजिप्रो ॥ १४३ ॥ सत्वैकतानमनसां, स्फूर्जदूर्जस्वितेजसाम् ।
जयतालादाणपरे, जणम्मि कुमरेण हतुट्ठमणो । देवोऽपि शङ्कते चैषां, कि पुनर्मानवो जनः ॥ १२०॥
तो सिरिसेनरिदो, परिणावर रयणमालं तं ।। २४४॥ इय ते जा साडोवा, हुंति सुगंति त्ति ताव अमरगिरं ।
कयसंमाणे अन्ने, नियनियगणे निवे विसजेद। सत्तप्पहाण अवितह-भिहाण जय सिरीभुवणमल्ल ।।१२१ ॥ कुमरो विकचि दिवसे, सुहेण तत्थेव वाऊण ॥ १४५ ॥ परउवयारपरायण, पुरिसेसुं तुभ दिज्जए लेहा।
सिरिसेणनिवमणुनवि-य बहुयपरिवारपणश्णीसहिश्रो! पसुमित्तस्स वि कज्जे, गणेसि पाणे तिणसमाणे ॥ १२ ॥ पत्तो नियम्मि नयरे, पिऊण पणमेइ पयपउमं ॥ १४६ ॥ इय सुणिय जायहरिसा, ते प्रोयरिय विमाणो कुमरं ।
भुनुत्तरं च सीहो, कुमरवयंसो कहे सव्वं पि। पणमांत तय असुर, देवीसहियं तु तुट्ठमणा ॥ १२३ ॥ रएणो ज जह वित्तं, ता जाव इहागनो कुमरो ।। १४७ ।। तो सो असुरो हिलो, कुमरेण विवाहए तयं धूयं ।
धम्मत्थिणा अह निवेणा-ह्रय कयाइ सव्वदंसणिणो। सप्पणयंजण तहा, वच्छे सुण मज्झ वयणमिणं ॥ १२४॥
पुट्ठा धम्म तेहि उ, कहिए चिंता इमं राया ॥ १४८ ।। निवाजा दयिते ननान्टषु नता श्वश्रूषु नम्रा नवे,
जत्थ न विसयविराओ, न संगवाओ जिपसु विणिवाओ। स्निग्धा बन्धुषु वत्सला परिजने स्मेरा सपत्नीष्वपि ।
किह हुज्ज सो विधम्मु-त्ति चिंति ते विसज्जे ॥ १४६ ॥ पत्युमित्रजने सनर्मवचना, खिन्ना च तद्वेषिषु, स्त्रीणां संवननं ननूचितमिदं चित्तौषधं भर्तृषु ॥ १२५ ॥
कहर कुमारो इच्छा, धम्म जणाउ ताय ! जइणो वि। श्रामं नि तीइ वुत्ते, असुरो सपियस्स नुवरणमल्लस्स।
ता पुच्चय मुणिणो र-क्खियंगिगयसंगजियणगा ॥१५॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org