________________
(૮૩) रिग्गहं वीरायमाणा समुहाए अविहिंसा सुव्वया दंता पस्स दीणे उप्पइए पडिवयमाणे वसट्टा कायरा जणा लूमंगा भवंति अहमेगेसि सिलोए पावए भवह, से समणो भवित्ता विभंते २ प्रासंहेगे समन्नागएहि सह असमन्नागए नमनाणेहिं अतममाणे विरएहिं अविरए दविएहिं अदविए अभिस'मिचा पंडिए नेहाची निट्टियह वीरे आगमेणं सया परिक्कमिजासि त्तिवेमि (सू० १९३) इति धूताध्यઇને જતુતિ –૪
કેટલાક સાધુએ તત્વ સમજીને સમ્યગ ઉત્થાનથી તૈયાર થઈ વીર માફક વર્તતા પાછળથી પ્રાણીની હિંસા. કરનારા થાય છે.
પ્રા–તે કેવી રીતે તૈયાર થયેલ હતા ?
ઉ –તે વિચારે છે કે હે ભાઈ ! મારે આ સ્વાર્થમાં તત્પર એવા માતા પિતા પુત્ર કલત્ર (સ્ત્રી) વિગેરે જેઓ પરમાર્થ દ્રષ્ટિએ જોતાં અનર્થ રૂપ છે. તેમની જોડે હું શું કરીશ ? કારણ કે તેઓ મારૂં કાંઈ પણ કાર્ય કરવું કે રોગ દૂર કરવામાં સમર્થ નથી, તેથી તેના વડે હું શું કરીશ ? એમ જાણીને દીક્ષા લે છે. અથવા કેઈ દીક્ષા લેનારને કેઈએ કહ્યું, કે હે ભાઈ! રેતીના કેળીઓ ખાવા
