________________
(૪૯)
પ્રઃ—ને વસ્ર વિગેરે આદાન કેવાં હૈાય; કે દુર કરવાંપડે
p
ઉઃ—( અલ્પ-અર્થમાં નકાર છે. જેમકે—આ સાધુ અજ્ઞાન છે. એટલે, અલ્પજ્ઞાનવાળા છે, તે પ્રમાણે અ લેતાં) સાધુ ચેલ એટલે, અલ્પ વર્ષ રાખનારી સયમમાં રહેલા છે, તેવા સાધુ ( ભિક્ષુ ) ને આવું વિચારવું ન કલ્પે કે, મારૂ' વસ્ત્ર જીણું થઈગયું છે. હું અચેલક થઈશ. મને શરીરનું રક્ષક વસ્ત્ર નથી; તેથી, ઠંડ વિગેરેથી મારું રક્ષણુ કેમ થશે ? તેથી, હું વિના વસ્ત્રના થયા છું. તેથી, ફાઈ શ્રાવકને ત્યાં જઇ વજ્ર યાચીલાવું; અથવા તે જીણુ - વસ્ત્રને સાંધવાને સેય-ઢારા યાચીશ; અથવા જ્યારે સાયઢેરો મળશે; ત્યારે, જીર્ણ વસ્રનાં કાણાંને સાંધીશ; ફ્ ટેલાંને સીવીશ; અથવા ઢુ કાં વજ્રને જોડી મેટુ બનાવીશ; અથવા, લાંખાના ટુકડા ફાડી સરખુ અથવા, નાનું અનાવીશ.
એમ ચેાગ્ય બનાવીને હું પહેરીશ, તથા, શરીર ઢાંકીશ... વિગેરે, આત્ત ધ્યાનથી હાયલી અંતઃકરણની વૃત્તિ ધમ માં એકચિત્ત રાખનાર આત્માર્થસાધુને વ≈ જીણુ થવા છતાં, અથવા હોય નહીં’; તાપણું, ભવિષ્ય સંબંધી ( ચિંતા ) ન થાય, ( અથવા આ સૂત્ર જિનકલ્પીએને આશ્રયી કહેલુ છે. એમ વ્યાખ્યા કરવી કારણકે, તે મુનિએ અચેલ (વરહિત) ડાય છે, તથા તેમના હાથમાંથી તેમની તપેાખળની લબ્ધિને
४
