________________
(૩૦) છે) અથવા પૂર્વે બતાવેલા રે આવતાં હવે પછી કહેવાતાં અકૃત્યને બાળ (મૂર્ખ) જીવ કરે છે, તે બતાવે છે–ગંડમાળ કઢ ક્ષય વિગેરે રોગ આવતાં તે રોગોની વેદનાથી ગભરાઈને તેને દૂર કરવા માટે બીજા પ્રાણીઓને સંતાપે છે, લાવક વિગેરે પક્ષીનું માંસ ખાતાં ક્ષય રોગ મટશે, આવા કુવાકને સાંભળીને જીવવાની પિતઆશાએ પ્રાણીઓને મહા દુઃખરૂપ અકાર્યમાં પણ વતે છે, પણ આમ વિચારતા નથી, કે પિતાનાં કરેલાં પાનાં ફળ ઉદયમાં આવ્યા વિના રહે નહિ, માટે ઉદયમાં આવેલ છે, તથા કમ શાંત થતાં તે ઉપશમ (શાંત) થાય છે, પણ પ્રાણીઓને દુઃખરૂપ ચિકિત્સા (ઉપાચ) કરવાથી ફક્ત નવાં પાપાજ બંધાય છે, તે કહે છે, કે હે શિ! વિમળ વિવેકરૂપ જ્ઞાન ચક્ષુવડે ધારીને જુઓ ! કે તે રોગોને હૂર કરવા ચિકિત્સા વિધિઓ સમર્ધ નથી.
પ્ર--જે એમ છે તે શું કરવું ?
ઉ– ભ” હે શિષ્ય તું ! સારા નરસાનો વિવેકાવાળા છે, માટે તાર એવી પાપ ચિકિત્સાની જરૂર નથી! જિં-વળી પ્રાણીને દુખ દેવારૂપ કૃત્ય બહુ ભયરૂપ હોવાથી તેમા ભય તરીકે હે મુનિ ! તું તેને જાણ(ત્રણ જાતના પ્રભાવને જજે, માને તે મુનિ છે) પ્રજે એમ છે તે શું કરવું? — કઈ પણું પ્રાણીને તું હવે નહિ, કાહુ કે એક પણ પ્રાણીને હરતાં ગાઠે પ્રકારના કર્મો ધાય છે, અને તેને
