________________
(૨૩૭)
ત્યાર પછી એ કોધના અને પછી સ’જવલન ક્રોધના, પછી એજ પ્રમાણે માનત્રિક અને માયાત્રિકના ઉપશમ ' કરે છે. ત્યાર પછી સંજવલન લાભના સૂક્ષ્મ ખેડી બનાવે છે. અને તે કરણના કાળના ચરમ સમયમાં વચલા બે લેાભને ઉપશમાવે છે. આ પ્રમાણે અનિવૃત્તિકરણના અંતમાં સતાવીસ પ્રકૃતિ ઉપશાંત થાય છે, ત્યાર પછી સૂક્ષ્મ ખડાને અનુભવતા સૂક્ષ્મસ’પરાય વાળા થાય છે. ( દશમુ ગુણ સ્થાન ક્રૂસે છે. તેના અંતમાં જ્ઞાન અતરાય દશક દનાવ ચતુષ્ક યશકીતિ અને ઉચ ગાત્ર એમ સોળ પ્રક઼તિના મધના વ્યવચ્છેદ થાય છે, એ પ્રમાણે મેાહનીય કની ૨૮ પ્રકૃતિ સજ્વલન લેાભ ઉપશમાવતાં ઉપશાંત વીતરાગ થાય છે, ( અગીયારમું ગુણ સ્થાન ફરસે છે. )
અને તે જઘન્યથી એક સમય અને તે ઉત્કૃષ્ટથી અંતમ્હુત છે. અને તે ગુણસ્થાનેથી પડવાનું કારણુ કાં તે મનુષ્યભવ સમાપ્ત થાય અથવા કાળ ક્ષય થાય. અને તે જેમ ચલે છે અને અધાદિ વ્યવચ્છેદ કરે છે, તેજ પ્રમાણે પુાિ પડતાં કર્મ મધ બાંધે છે. અને તેમાંથી કાઈ પડતાં મિયાત્વ નામના પહેલા ગુણસ્થાને પણ જાય છે.
અને જે ભવાયથી પડે છે, તેને પહેલા સમયમાં બધા કરણા પ્રવર્તે છે. કેાઇ તા એક ભવમાં પણ એ વાર ઉપરામ શ્રેણ કરે છે.
