________________
(૨૧૭) ઇંગિત મરણને આશ્રયી જે નિષેધ છે. તે કહે છે. આ અનુષ્ઠાનથી અથવા ટેકા વિગેરેથી વજી માફક દૂર રહે અર્થાત્ કીડાને થતું દુઃખ સાધુને વજી લેપ માફક ત્યાં દોષ લાગે માટે તે ઘુણવાળા લાકડાને ટેકો વિગેરે લે નહીં. તથા ઉંચી નીચી કાયાને કરતાં અથવા ખરાબ વચનથી અથવા આર્તધ્યાન વિગેરે મનના વેગથી પિતાના આત્માને દોષ લાગતે જાણીને તેનાથી દૂર રહે અર્થાત્ પાપ લાગવા ને દે અને તેમાં પૈર્ય અને સંહનન વિગેરે મજબુત હોય તો શરીરની વૈયાવચ્ચ ન કરે. અને ચડતા શુભ ભાવના કંડકવાળ બની અપૂર્વ અપૂર્વ ભાવની ધારાએ ચઢીને સર્વસના કહેલા આગમ અનુસાર પદાર્થના સ્વરૂપના નિરૂપણમાં પિતાની મતિ સ્થિર કરીને આ શરીર આત્માથી જુદું છે. માટે ત્યાગવા જોગ છે, એ વિચાર કરીને બધા દુઃખ ના સ્પને તથા અનુકૂળ પ્રતિકૂળ આવેલા ઉપસર્ગ પરીસહેને તો વાતપિત્ત કફના હૃદ્ધ અથવા જુદા રે આવે તે માટે કર્મક્ષય કરવાનું હોવાથી હું ઉઠ છું માટે મારે જ આ પૂર્વે કરેલાં પાપને ભોગવવાં જોઈએ. આ વિચાર કરીને દુઃખ સહે.
કારણ કે મેં જે શરીરને ત્યાધ્યું છે. એને જ ઉપદ્રવ કરશે, પણ જે ધ આચરણને કહ્યું છે, તેને બાધા લગાડે તેમ નથી. માટે તેવું વિચારીને સહે. (૧૮) ઇગિત મરણ
