________________
માનવ-મન “નરમાંથી નારાયણ બનવા માટે હોય છે. સાચું સુખ માનવના હૃદયમાં જે ઈશ્વરીય તત્વરૂપ ઈશ્વર બેઠે છે તેની સાથેના મિલનથી જ અનુભવી શકાય છે. -
અનેક જન્મોના ઉલટા સંસ્કાર અને ખાટાં મૂલ્યાંકનને લીધે માણસ પોતાની દૃષ્ટિ પરમાત્મા તરફ ન રાખતાં જગત તરફ જ રાખે છે. વિષ પ્રત્યે મનનું આકર્ષણ મેળું પડતાં એક દિવસ એ પણ આવે છે કે, જ્યારે જીવ આત્મા વડે જ આત્મામાં સંતુષ્ટ રહી શકે તે વખતે તેને ખાત્રી થાય છે કે, તે પિતે જ બ્રહ્મ છે. કાચ અને હીરાની ઓળખાણ પડયા પછી કાચને કેણ વળગી રહે?
- સચ્ચિદાનંદ સ્વરૂપ પરમાત્મ ચૈતન્યને આનંદમય અને પૂર્ણતાભર્યો સંકલપ સધાતાં, બીજી ચીજો તુચ્છ લાગે છે. ત્રણ લેકનું રાજ્ય પણુ લુખ્ખું જણાય છે. અતીન્દ્રિય તત્ત્વને આનંદ માત્ર આત્મામાંથી જ આત્માને મળ્યા પછી ઈન્દ્રિય નકામી નીવડે છે.
પ્રયતન ફળદાયી છે, એવી ખાત્રી તે શ્રદ્ધા છે, કૃપા ફલદાચી છે, એવી ખાત્રી તે ભક્તિ છે. પા એ ભગવાનના સામર્થ્યને સૂચક શબ્દ છે, પ્રયત્ન એ ભક્તની શ્રદ્ધાને સૂચક શબ્દ છે, ભકિતના પ્રમાણમાં જ શ્રદા ફરે છે અને શ્રદ્ધાના પ્રમાણમાં જ ભકિત ફળે છે.
