________________
છે કરીને
(૧૮) હું નહિ, તું નહિ, તે
વિષમ સગે ઉત્પન્ન થાય નહિ, તે જગત તરફ યથાર્થ વૈરાગ્ય ઉત્પન્ન થાય નહિ.
વ્યવહારિક દૃષ્ટિના જીવનમાં સમ–વિષમપણું અનુભવમાં આવ્યા સિવાય રહે જ નહિ, પણ જ્યારે અહંકાર કરવા “હું” જ ન રહ્યો તે “તું” પણ ન રહ્યો. જે કાંઈ રહ્યું તે તે” રહ્યું.
ઘડે પાણીમાં ડૂબેલું રહે ત્યાં સુધી પાણીમાં ને પાણીમાં તેને ગમે ત્યાં લઈ જાઓ પણ તેનું વજન લાગતું નથી. ઘડાને પાણીની બહાર કાઢે કે તરત જ વજન લાગવાનું. તેમ મનને જ્યાં સુધી પરમાત્મામાં (આત્મવરૂપમાં) ડૂબેલું રાખીશું ત્યાં સુધી જગતને બે લાગવાને નથી.
પ્રભુને આપણાથી ભિન્ન જોયા કે દુઃખરૂપી બે લાગવાને, તરત જ લાગવાને. વસ્તુસ્થિતિ બધાની એમ જ થયા કરે છે.
માટે “હું” ને પક્ષ છેડીને પ્રભુના જ પક્ષકાર બનવું જોઈએ. પ્રભુ પ્રેમના સમુદ્રરૂપે સર્વત્ર બિરાજે છે. મનને તેમાં નિમગ્ન રાખવાથી સઘળે રાગ વૈરાગ્યમાં બદલાઈ જાય છે અને અપૂર્વ શાંતિ અનુભવાય છે.
