________________
પે સાતતે ચંદનહાર, અતિશે ઢળકત; હોરે મેતી જ લે છે હાર, લોલમથી લળકતો. બાંહે ગ્રહ્યા છે બાજુબંધ, બેરખાનેરે દુપરી; વાંક સોના તણા છે હાથ, પહેર્યા મનમાં ધી; હાથે ચુડલે જડત્ર સાથ, ઝગમગ ઝળકત; હિરા ચુનીયા જીત્ર અપાર, મેતથી ઢળકત. પહેર્યા પચીને સાંકળા હાથ, દીસે માને શોભતી એને દસે આંગળીએ વેઢ, વીંટી ખડ ખાપતી કેડે પાટીને ધુધરી સાથ, કેદારો ધરાવતી; પહેરયાં કલ્લાં ને કાંબી પાય, ધુધરી ગાજતી. વાગે અવટ વહુવા, તેડા ઝમક ઝમકશું; મદ ભરી ચાલે છે તે માય, ઠમક કમરશું; પહેરી સાડી ભાવી છે કે, તેતરે અમુલ્યની; ધરી કંચુ કનકની હાથ, રતનને તુલ્યની. એવી અંબીકા ઉભી છે ત્યાંય, અતિશે આનંદમાં; એને ઓચ્છવ ઘેર ઘેર થાય, વળી નવે ખંડમાં કહે નારાણુ આ વર્ણન ગાશે, જે રીતે કરી; તેને કરશે કૃપા મારી માંય, એવી એ મા પુરેસ્વરી.
રાગ ઈદ્ર સભાને (રાજા હુંમે કેમકા એર ઈદર મેરા નામ) અખા રમવા નિસર્યા, અને સાથે બેને ચાર.
