________________
તે નિત્ય દિવાળી બનાઈ, કર મેહેર અંબીકા માઈ. તું તેજ આંગણનેબત બાજે; તેને શબ્દ ગગનમાં ગાજે; તે ઘંટા નાદ કરાઇ, કર મેહેર અંબીક ભાઈ. તું ઘિ દરશનને હું નિરખું, વળી પ્રેમ હદયથી હરખું; તુજ બીન અન્ય કે નહીં, કર મેહેર અંબીકામાણ. તુ તું રાખ દાસની લાલી, હે અંબીકા મત વાલી; તુજ વહાલ અતિ સુખદાઈ, કર મેહેર અંબીક માઈ. તુ તુજ નામથી હું નથી અળગે, મને દરશનને છે ગળકો; હું શરણું તાહરે આઈ, કર મેહેર અંબીકા માઈ. તુર તારી ધરમ ધજા પરવારી, મા છે બહુ પ્રભુતા તારી; હું જીવું જસ તુજ ગાઈ, કર મેહેર અંબીક ભાઈ તુ તુજ વાત દીઠી મેં ન્યારી, મુને લાગે બહું બહુ પ્યારી; છું આશરે તારે આઈ, કરુ મેહેર અંબીક ભાઈ. તુલ તું સદા સત્ય બરદાળી, તુજ ગતી છે ગમ્બર વાળી; કહે નારણ તું મુજ માઈ, કર મેહેર અંબીકા ભાઇ. તુ
રામ લલિત છે. અંબા મરે મહેર કરો, ભગતના તમે દુખતે હરે; સુરીનરે અને દેવતા સ, ચરણ પુજીને સેવતા સહ. કરૂં હું કલ્પના માત તાહરી, કર ક્રપાળ તું વ્હાય મારી; દર દેખોને પામું સુખ હું, બિરલાળી ટાળખ તું;
