________________
કવિજીનાં કથારને ચરના દરવાજે સંભળાવે. એ સાંભળી ચોરને થયું કે સાચું બોલવાની મારી પ્રતિજ્ઞાને આ વળી એક વધુ પડકાર થયો ! સત્યની અજેય અને અમોઘ શક્તિ હું જોઈ ચૂક્યો છું. હવે એનાથી પાછા ફરવાનું હોય જ નહીં. મેં રાત્રે જે વેષ પહેર્યો હતો એ જ પહેરીને દરબારમાં જઈશ અને સત્યને માટે મારે જાન કુરબાન કરીશ”
સત્યથી ઉત્સાહિત થઈને ચેરે સિપાહીઓને કહ્યું : ચેરી મેં કરી છે” સિપાહીએ એને રાજાજી પાસે લઈ ગયા. રાજાએ પ્રધાનને કહ્યું : “આ જ રાતનો ચોર છે.” પછી રાજાએ એને પૂછયું “શું, તે ચોરી કરી છે?”
ચર: “જી હા, એ વાત તો હું પહેલાં જ આપને કહી ચૂક્યો છું.”
રાજા : “ભલા, તે શું શું જોયું છે ?”
ચેરઃ “આ સવાલને જવાબ પણ મેં રાતે જ આ હતો ? મેં ખજાનામાથી ઝવેરાતના બે ડાબડા ચાર્યા છે.”
રાજા : “પણ અમારા ખજાનામાથી તે ચાર ડાબડા ગુમ થયા છે!”
ચોર: “હું તે બે જ લઈ ગયે છું બાકીના બેનું શું થયુ એ હું શું જાણુ ૨ મતના મેંમાં જઈને પણ હું સાચું જ છુ; મારે જૂઠું બોલવું નથી. જે જૂઠું બોલવું હોત તો હું મારી મરજીથી અહીં આવત જ શા માટે? સાંભળે મહારાજ, ભગવાન મહાવીરના સમવસરણમાં જઈને મેં એમની દેશના સાભળી. મને ચેારીને ત્યાગ
