________________
કવિજીનાં થારને
પ૪
અમૃતની વર્ષા
પચીસ વર્ષ પહેલાંની આ વાત છે. ભારતને એક મહાન સંતપુરુષ નદી કિનારે ધ્યાનમાં ખડા હતા ચોમેર લીલુછમ જંગલ પથરાયેલું હતું, અને શીતલ સુગંધિત બયાર નદી મંદ મ દ ગતિથી વહી રહી હતી
સંત પિતાના ધ્યાનમાં લીન હતા—જાણે આંખે બંધ કરીને પિતાની જાતમાં જ પિતાની શોધ કરતા હતા!
એવામાં એક ચીંથરેહાલ અને ચિંતામાં ડૂબેલે ગેવાળિયે એકાએક એમની સામે આવીને ઊભે રહ્યો. એણે કહ્યું “મહારાજ! મારા બળદ તે આપના જોવામાં નથી. આવ્યા ને ? આ જંગલમાં જ એ ચરતા હતા.”
સંત તો ધ્યાનમગ્ન હતા ભલા, એ ગોવાળિયાની વાત કેવી રીતે સાભળે અને એને શું જવાબ આપે ? એમને મૂંગા જેઈને ગોવાળિયો પિતાના બળદની શોધમાં આગળ ચાલતો થયો
થોડા વખત પછી ફરી પાછો એ ત્યાં જ આવી પહોંચ્યો. જોયું તો, એના બળદ એ સંતની આસપાસ ચરી રહ્યા છે અને સંત એ જ રીતે આખ બંધ કરીને ખડા છે!
હવે તે ગોવાળિયાને ક્રોધ સળગી ઊઠયો એ ચીસ. પાડીને બેલ્યો: “બસ, હું સમજી ગયો. તું મહાત્મા નથી, પાખડી છે, પાખડી ! તે જ ચરી જવાની દાનતથી
