________________
કવિજીનાં કથારને
પગ પણ ખરીદે છે. દર હજાર આપશે. વેચી નાખ, ગરીબી દૂર થઈ જશે” ટેલિસ્ટેએ યુવકની સામે જોયું.
યુવક કંઈક આવેશપૂર્વક બોલ્યો : “આપ આ કેવી વાત કરી રહ્યા છે?”
હું ખરું કહી રહ્યો છું. જે વધારે પૈસા જોઈતા હોય તો એક લાખ રૂપિયામાં આખું શરીર વેચી નાખ! એ વેપારી માણસના શરીરમાથી કંઈક કીમતી દવાઓ બનાવે છે. એ રાજી થઈને એક લાખ રૂપિયા આપી દેશે !”
યુવકની ધીરજ ખૂટી ગઈ. “આપ શું કહી રહ્યા છે? એક કરોડ રૂપિયા મળે તોય હું મારા પ્રાણને વેચવાને નથી!”
ટેલચે ગંભીર હાસ્ય કરીને કહ્યું : “જે માણસ એક લાખ રૂપિયા લઈને પણ પોતાના શરીરને વેચવા તૈયાર નથી, એ જે એમ કહે કે મારી પાસે એક પૈસા જેટલીય સંપત્તિ નથી, તો એ વાત કેટલી વિચિત્ર ગણાય ? ”
યુવકનો આત્મવિશ્વાસ જગાડતાં ટેલિસ્ટેએ કહ્યું : “નવજુવાન, આ આખ, આ હાથ, આ શરીર અને આ પ્રાણ એ ધનના અખૂટ ભંડાર છે. એને ઓળખો અને પરિશ્રમ કરે પિતાની નજરમાં જ પોતાનું મૂલ્ય ઓછું ન કરે. જે પિતાનું મૂલ્ય સમજે છે, એને માટે ચાદી અને તેનું જ નહીં, પણ ચાદો અને સૂરજ પણ એના પિતાના બની જાય છે” [“શ્રી અમર ભારતી”, ઓગસ્ટ, ૧૯૬૭]
