________________
પ્રવાસી બની ગયા એમણે સ્થાનકવાસી ફિરકાના પ્રભાવક સ ત શ્રી મોતીરામજી મહારાજ પાસે, મુજફ્ફરનગર જિલ્લાના ગગેરૂ ગામમાં, શ્રી પૃથ્વીચ દજી મહારાજના શિષ્ય તરીકે, દીક્ષા અંગીકાર કરી એ પુણ્ય દિવસ તે વિ સં ૧૯૭૬ના મહા સુદિ ૧૦. એ દિવસે યૌવનના ઉંબર ઉપર પગ ધરતા ૫દર વર્ષના અમરસિહ અમરમુનિ બનીને ભેગ–વિલાસનો પંથ તજીને ત્યાગ–વૈરાગ્યના સાધક બની ગયા.
અમરમુનિને તો જાણે મનભાવતા ભોજન મળી ગયા જેવું થયું. એ તો મન-વચન-કાયાથી જ્ઞાન અને ચારિત્રની આરાધનામાં લાગી ગયા મનમાં કંઈ કઈ વિદ્યાઓ ભણવાની અને કેવા કેવા ઉપાય જીને સમતાની સાધના કરવાની લાગણીઓ ઊભરાતી હતી! ગુરુ પણ પોતાના શિષ્યના ખમીર, તેજ અને ઉલ્લાસને બરાબર પારખી ગયા; અને એમણે વિદ્યાભ્યાસની પૂરેપૂરી મોકળાશ અને બધી સગવડ કરાવી આપી સુવર્ણમાં સૌરભ ભળી જોતજોતામાં અમરમુનિજી શાસ્ત્રોના પારગામી જ્ઞાતા, વિવિધ વિષયેના મર્મજ્ઞ વિદ્વાન, મનોહર કવિતાના સર્જક, સિદ્ધહસ્ત લેખક, મર્મસ્પર્શી વિચારક, માનવધર્મના પ્રચારક અને હૃદયસ્પર્શી વક્તા બની ગયા.
પછી તે પ્રગતિશીલતા, સંસ્કારિતા અને સુધારતા એમના ધર્મકાર્યના મુખ્ય અંગ બની ગયાં અને એમણે જનસમૂહના વિકાસને રૂંધતી સંકુચિતતા સામે જેહાદ જગાવી.
શ્રી અમરમુનિજી જેવા શાસ્ત્રાભ્યાસી છે એવા જ સમયજ્ઞ અને દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ–ભાવના પારખુ છે સમાજે કે સ પિતાનું અસ્તિત્વ અને હીર ટકાવી રાખવા માટે ક્યારે શું કરવાની જરૂર છે, તે તેઓ બરાબર સમજે છે તેઓએ તથા પૂજ્ય શ્રી મદનલાલજી મહારાજે સ્થાનકવાસી શ્રમણ સંધની એકતા માટે ૧૬-૧૭ વર્ષ પહેલાં અપાર પરિશ્રમ ઉઠાવીને સાદડી સમેલનને સફળ બનાવ્યું હતું, એ ઘટના કવિજી મહારાજ તેમ જ સ્થાનકવાસી સંઘના ઈતિહાસમાં સોનેરી અક્ષરાએ કિત બની રહે એવી છે
