________________
કવિજીનાં કથાર
આસક્તિ—અનાસક્તિ
એક વાર રાજા શ્રેણિક ભગવાન મહાવીરનાં દર્શન-વંદન, કરવા ગયા. એમણે ખૂબ ભક્તિભાવથી, વિધિપૂર્વક ભગવાનને વંદન-નમસ્કાર કર્યા. ભગવાનની પાસે ગુરૂ ગૌતમ બેઠા હતા રાજાએ એમને પણ ભક્તિપૂર્વક વંદન કર્યા.
ગણધર ગૌતમને વંદન કરતા કરતાં રાજા શ્રેણિકના મનમાં એક ઊર્મિ જાગી ઊઠી, એક પવિત્ર વિચાર ઉત્પન્ન થયે, એમના પ્રસુપ્ત મનમાં એક જાગ્રતિ પ્રગટી : જ્યારે
જ્યારે હું અહીં આવું છું, ત્યારે ત્યારે હું ભગવાનને અને ઈંદ્રભૂતિ ગૌતમ વગેરે મુનિવરોને જ વંદના કરું છું; બીજા સ તને મેં આજ સુધી વિધિપૂર્વક વંદના નથી કરી ભગવાનના આ બધાય શિષ્ય ત્યાગી, વિરાગી, શ્રતધર અને જ્ઞાન ચારિત્રની સાધના કરવાવાળા અધ્યાત્મસાધકે છે તે પછી મારે એ સૌને શા માટે વિધિપૂર્વક વંદના ન કરવી જોઈએ? આજે તો હું એ બધાય સં તેને વિધિપૂર્વક વંદન અને નમસ્કાર કરીશ.
પિતાની ભાવના પ્રમાણે રાજા શ્રેણિકે બધા સંતેને ભાવપૂર્વક, વિધિસહિત વંદના કરવાની શરૂઆત કરી. આવું અધ્યાત્મકાય તેઓ ઉલાસ, હર્ષ અને પ્રમાદપૂર્વક ઘણા વખત સુધી કરતા રહ્યા. રાજાના મનમાં આજે એક વિલક્ષણ સમભાવ-સામ્યગ જાગી ઊઠયો હતે.
વંદના કરતાં કરતા રાજા શ્રેણિક એવા સ તેની પાસે જઈને ઊભા રહ્યા કે જેઓ ભૂતકાળમાં, સંસારી અવ
