________________
એનુપ્રેક્ષા
સામર્થ્ય-વીય પ્રકટેલું છે. પછીનાં ત્રણ પદ્યમાં પ્રધાનપણે શાસ્ત્રોગનો નમસ્કાર છે, કેમ કે આચાર્ય ઉપાધ્યાય અને સાધુમાં વચનાનુષ્ઠાન રહેવું છે. છેલ્લાં ચાર પદેમાં ઈચ્છાગને નમસ્કાર છે, કેમ કે તેમાં નમસ્કારનું ફળ વર્ણવ્યું છે. ફલશ્રવણથી નમસ્કારમાં પ્રવૃત્ત થવાની ઈચ્છા થાય છે.
શ્રી નવ પદમાં રહેલ ભિન્ન ભિન્ન પ્રકારને નમસ્કાર જે ધ્યાનમાં રાખીને કરવામાં આવે છે તે શીધ્રપણે સજીવ અને પ્રાણવાન બને છે.
જ્ઞાનપૂર્વક, શ્રદ્ધાપૂર્વક અને લયપૂર્વક પ્રમાદ છોડીને જે નમસ્કારમહામંત્રનું આરાધન કરવામાં આવે તો તે અચિંત્ય ચિંતામણિ અને અપૂર્વ કલ્પવૃક્ષ સમ ફલપ્રદ બને છે.
ચિરકાળને તપ ઘણું પણ શ્રુત અને ઉત્કૃષ્ટ પણ ચારિત્ર જે ભક્તિશૂન્ય હોય, તો તે અહંકારનું પિષક બની અધગતિને સજે છે.
ભક્તિને ઉદય થતાં તે બધાં કૃતકૃત્ય બને છે.
મંત્રને ધ્યાનથી અને જાપથી, વારંવાર પ્રભુનાં નામને અને મંત્રને પાઠ કરવાથી ચિત્તમાં ભક્તિ સ્કેરાયમાન થાય છે.
બહારના પદાર્થો બહારની ક્રિયાની અપેક્ષા રાખે છે. પરંતુ પરમાત્મા જે સૂક્ષ્મતમ અને જીવ માત્રમાં સત્તારૂપે
