________________
સત્કાર કર્યો હતો. શાસ્ત્રીઓમાંના બે ચાર જણાએ કયાકરણ, ન્યાય અને વેદાંત ઉપર સંસ્કૃતમાં વાદ વિવાદ કર્યો હતો. આસરે ૫૦૦ ઉપર સંભાવિત અને સાધારણ વૈષ્ણવ શ્રેતાઓ પણ ત્યાં આવેલા હતા. પરંતુ, વિષય અને ભાષા બંનેથી અજાણ્યા ઉપલા સંસ્કૃત વાદમાં તેમને શેને રસ પડે? પ્રાચીન કાળમાં જ્યારે સંસ્કૃત ચાલુ ભાષા હતી અને તે હિંદુસ્થાનમાં ઘેરઘેર બેલાતી હતી, ત્યારે આજે તે અપરિચિત શ્રમસાધ્ય થઈ પડી છે !! આ સંસ્કૃત-અરે! દેવવાણું જાણી લેવાને યુરોપખંડના લોકે જ્યારે ઉમંગથી ઉગ કરે છે, ત્યારે આપણે આર્ય લોકો, જેઓના મન પરથી સંસ્કૃતને સંસ્કાર કંઈક કાળ થયાં આટલા આટલા પ્રતિકૂળ સંયોગ વતિ ગયા છતાં હજુ ખસ્યો નથી–તેના અભ્યાસ માટે ખુદ બ્રાહ્મણ જેઓ પિતે ભગવાનના મુખમાંથી ઉત્પન્ન થયાને દાવો કરે છે, તેઓ પણ જોઈએ તેવો ઉદ્યોગ ન કરતાં આળસુ તથા લાડુભટોમાં ખપે છે, એ શું શેડા ખેદની વાત છે !! પરંતુ એ બાપડા એકલાઓનેજ વાંક નથી. કેટલાક બ્રાહ્મણે શાસ્ત્રનું અધ્યયન કરે છે ખરા, પણ તેઓને આશ્રય કે ઉત્તેજન કોણ આપે છે? વૈષ્ણવ ધર્મ ગુરૂઓમાં તપાસીએ તો વૈકુંઠવાસી ગોસ્વામી શ્રીમદ્
જીવણલાલજી મહારાજ દરમાસે એવા શાસ્ત્રી પંડિતેના મેળાવડા કરી ધર્મચર્ચા ચલાવતા હતા. ત્યાર બાદ કોઈ પણ મહારાજે મુંબઈમાં આવા મેળાવડા કરી શાસ્ત્રીઓને સત્કાર કર્યો હોય તો, આ શ્રીમદ્દ દેવકીનંદનાચાર્યજીજ છે. તેમણે પોતે એક મેળાવડે કરેલો એટલું જ નહિ, પરંતુ જે સંભાવિત વૈષ્ણો તરફથી એમને પધારામની વિનતિ કરવામાં આવતી, તેમને એઓ સ્પષ્ટ કહેતા હતા કે, તમે લોકો
