________________
૧૩૭
( 33 ) પ્રથમ પદમાં એમ કહ્યું છે કે ઃ મુમુક્ષુ. એક આત્માને જાણતાં સમસ્ત લોકાલોકને જાણીશ, અને સર્વ જાણવાનું ફળ પણ એક આત્મપ્રાપ્તિ છે; માટે આત્માથી જુદા એવા બીજા ભાવે જાણવાની વારંવારની ઇચ્છાથી તું નિવ અને એક નિજસ્વરૂપને વિષે દષ્ટિ દે, કે જે દષ્ટિથી સમસ્ત સૃષ્ટિ યપણે તારે વિષે દેખાશે. તવસ્વરૂપ એવાં સત્શાસ્ત્રમાં કહેલા માર્ગનુ પણ આ તત્ત્વ છે; એમ તત્ત્વજ્ઞાનીઓએ કહ્યું છે, તથાપિ ઉપગપૂર્વક તે સમજાવું દુર્લભ છે. એ માગ જુદો છે, અને તેનુ સ્વરૂપ પણ જુદું છે, જેમ માત્ર કથન જ્ઞાનીઓ કહે છે તેમ નથી, માટે ઠેકાણે ઠેકાણે જઈને કાં પૂછે છે ? કેમકે તે અપૂર્વ ભાવને અર્થ ઠેકાણે ઠેકાણેથી પ્રાપ્ત થવા એગ્ય નથી
બીજા પદનો સંક્ષેપ અર્થ – “હે મુમુક્ષુ ! યમનિયમાદિ જે સાધનો સર્વ શાસ્ત્રમાં કહ્યાં છે, તે
