________________
૧૩ : બાહ્ય વાકય ઉપાધીને ત્યાગે પ્રમાદ આત્માને સંસારમાં નાખે છે. પ્રમાનું સ્વરૂપ જીવે જાયું નથી પિતાના કાર્યને આત્માએ એક બાજુ એ મૂકી દીધું છે અને મમત્વભાવમાં પડે છે પણ પિતાનું કર્તવ્ય શું તેનું તેને ભાન નથી. પરના કર્તવ્યમાં ભારે તારાની બુદ્ધિ કરવાથી પશુ જેવો બની ગયો છે. પરતું રાત્રી દિવસનું આ રટણું તને ભવાનરમાં દુર્ગતિમાં ફેંકી દેશે. તેને વિચાર કર. ૧ - રાગદેપ જાય તો જ્ઞાન પ્રગટે. મોહના પરિણામ એટલે પરનું કર્તાપણુ , ભાકતાપણ , મમત્વપણું એ બધું નષ્ટ થાય તો સાચુ જ્ઞાન અભિજ્ઞાન પ્રગટે આત્મજ્ઞાની પુરૂષોને મગ મળે. અને પિતાનું સ્વરૂપ જાણવાની તાલાવેલી જાગે તે જ્ઞાન પ્રગટે ૨
અરેરે સમજ સમજ તુ તારા સ્વભાવને કર્યા છે. પરને કર્તા થઈશ તે ચાર ગતિમાં ભમવું પડશે. જ્યાં સુધી ઉપાધિને કર્તા બને છે, ત્યાં સુધી પોતાના આત્મ સ્વભાવને ભૂલે છે ઉપાધિથી જુદુ પિતાનું સ્વરૂપ છે, તેને હજુ જાણ્યું નથી બીજું જે જે જાણ્યું તેના કર્તા થયા ઈન્દ્રિયોના વિષયમાં રોકાણે આ મેં કર્યું અને આ મે કહ્યું અને આ મેં નથી કર્યું તેમાં મૂઝાણે. શરીરમાં મૂછિત થઈ તેમાં રોકાયા એટલે હું પિને જ શરીર છું. એમ માન્યું આ ઉપાધિમાં હે ચેતન તું તારું ભૂલ્યા અનંતજ્ઞાન, અને તે દર્શન, અનંત સુખ, અનંત કિતને ભૂલ્યો ૩.
કમ સામે લેવાથી મે નાશ પામતા નથી. ક્રોધને નાશ કરૂ એમ વિચારી ક્રોધ સામે જોવાથી ક્રોધ નાશ પામે નહિ. ક્રોધના પ્રતિપક્ષી ક્ષમા તરફ જોવાય, નો ક્રોધ નાશ પામે ૪
