________________
રાયચંદ્રજનકાવ્યમાલા. બાડી કાણુ અધર મોકી બે નાક મ પરણો વળી. ૧૪. હડ હેડ હસે ભૂંડણ ક્યું ભસે, દૂરગધી પરસે જસે; સુખ પામી જે દૂર રહ્યા, નિરભાગી સ્ત્રિ લક્ષણ કહ્યાં. ૧૫.
પૂર્વ ચાલ. ઊતમ લક્ષણુવતિ હીંચતી, ધર્યા વલકલ વેવને વેશ: કુસુમ દડે રમતી થકી, થઈ કુવરને ચિત્ત પ્રવેશ. મોહની. ૧૨. ચતુરાએ ચતુર ચિત્ત ચોરીયું, ચોરની પરે નાઠી તામ; કુંવર બાલાવણ આવતો, કુંવરીની પાસે જામ. મોહની. ૧૩. વન તરૂ ઘેરે અદશ થઇ, તર્સ પગલે ચડે કુમાર; તાપસણું ફૂલ ચૂંટતી,' કુંવરી સહ દીઠી ચાર મહિની. ૧૪. પ્રણમી પૂછે આ બાલિકા, લઘુ વય તપ સાધે કેમ; સા ભણે કુલપતિને જઇ, પૂછે એમ કહેવા નેમ. મદની ૧૫. તવ વૃક્ષ અનેક નિહાળતો, દીઠી તપસી વસ્તી ત્યાંહી; પાંચસે તાપસ આશ્રમ, તિહાં હિત ચિત ઊછહિ. મોહની. ૧૬. બેઠે સુઅર એક ટોળીએ, કરે સેવા તાપસે વૃદ વિસ્મય પામી તિહાં ગયે, દેખી તાપસ લહે આનંદ મેહની ૧૭. આ અંગે કુંવર સુત રાજવી,તુમ દરશને અમૃત નેત; એમ કહિ સંભ્રમે ઊઠીયા, તપસી આલિંગન દેત. મહિની ૧૮. ધરિ પ્રીતિ બેસાય આસને, તવ પુછે કુંવર કરિ પ્રેમ; થઈ તપસી કેડ સેવના, કર્યા શું તમે છે નેમ. મોહની. ૧૯. વળી સુઅર તમને નવિ હણે, કિમ પ્રતિબધ્ધ છે એહ; અથવા મંત્રબળે કરી, વશ કરિ રાખે ધરી નેહ. મેહની ૨૦. એ વાત સંકલ અમને કહે, વળી આવતાં દીઠી એક; બાલ કુંવારી તાપસી, કિમ પ્રગટયો તાસ વિવેક, મોહની. ૨૧. તવ તપસી કહે એ વાતનો, છે માટે અતિ વિસ્તાર; ભજન કરિ થિર થઈ સુણે, અમે કહિશું સકળ અધિકાર. મેહની રર. એમ કહિ ગૌરવ બહુધા કરી, જળ સ્નાન કરાવે સાર; ભેજ મીઠાં ફળ વળી, કદળી પલ દાખ રસાળ. મોહની. ૨.
