________________
શ્રીમાન વીરવિજયજી–ચંદ્રશેખર.
ખંડ ૩ જો. . .
દાશ શ્રી શુભવિજયજી મુજ ગુરૂ, સુરગુરૂ સમ વિખ્યાત; સમરતા સુખ સંપજે, જપતાં અક્ષર સાત ” બીજો ખંડ અખંડ રસ, પૂરણ હુ મન રંગ; ત્રીજો ખંડ કહું હવે, સુંદર શ્રેતા સંગ. જે તાજન મંડળી, વક્તા સનમુખ દત્ત; ચંદ્ર થકી અમૃત ઝરે, કૈરવ વન પરત્યક્ષ. મૂરખ શ્રેતા આગળ, વક્તાને ઉપદેશ પાઠક વયણ સુણિ કરે, વ્રથા ચિત્ત કલેશ. વિપ્ર ભણે વથા તમે, સમજી રૂ છે કેણુ; મુજ પાડુ આરતિ મુઉં, રખે તુમ પ્રગટે તેણુ. પડિકમણે ઠાઉં દેવશી, હું પણુ ખીમસિ ઠાઉં; ઝઘડે પકિમણ વિના, બિહુ કહે નિજ ઘર જાઉં. અધા આગે આરશી, કરણ બધિર પુરગાન; મૂરખ આગળ રસ કથા, એ ત્રણે એકજ તાન. તિણે નિકાદિક પરિહરિ, સુણજે શ્રેતા દક્ષ; જાણ હશે તસ રીઝવું, બાણું ન ભૂલે લક્ષ. એક દિન ભગુ નૃપ કુઅરને, ભણે ભરૂચ મહારાજ; આવો તે વંછિત ફળે, પુન્ય અમારાં આજ. તે સુણ મૃગસુંદર કહે, રહેજો પિતરનિ પાસ; જનમ વિગ મટયા ૫છે, સાસરે કરજે વાસ, એમ કહિને સવિ સૈનશું, ભગુ નૃપ કુંઅર ચલંત - રાજ્યકીર પંજર ધરી, ભરૂઅચ પુર આવત. મદનમંજરી વર દેખવા, લેક ઘણું હુંશિઆર; તિણે નગરી શણગારિને, આવ્યા રાજદ્વારવાસ ભુવન સુરભવનસમ, દીધું રહેવા તાસ;
જનમ વિવિ છે, ભરપુર આવતા
