Page Text
________________
-
-
-
-
-
૯૪
જૈન દીક્ષા
એક વખત અમારા મહાવીરને પણ કોઈ ગોવાળે પોતાની “ગાય” ભળાવી હતી. ગાયની પ્રકૃતિ જાણતા મહાવીરે એ ભળામણનો કાંઈ જ ઉપયોગ ન કર્યો અને ગાયને સ્વતંત્ર રહેવા દીધી. ગાય એ સ્વતંત્રતાથી જ ચાહીચાલીને ગઈ-પાછી હેમના માલીકના “વાડામાં, કે જહાં હેમને ખીલે બાંધવામાં આવતી, જગલનુ ઘાસ આપી સત્વરૂપ દુહ દોહી લેવામાં આવતું અને ઉપરથી દંડપ્રહાર કરવામાં આવતા ! એ સઘળી વિધિઓથી જેમની nerves ટેવાઈ ગઈ હતી એમને એ વગર ચેન જ કેમ પડે ? અમાર, શાસ્ત્રોમાં બીજા એક કથાનકદ્વારા પણ આ જ રહસ્ય શિખવવાનો પ્રયાસ થયેલ છે. બે મિત્રો વચ્ચે એવી છવજાન દસ્તી હતી કે તેઓ એક બીજા સિવાય ઘડી પણ રહી શકતા નહિ આ જન્મમાં જ માત્ર નહિ પણ બીજા જન્મમાં પણ સાથે જ રહેવાની પ્રબળ ઈચ્છાને લીધે તેઓએ “સંકલ્પ કર્યો અને એક બીજાને વચન આપ્યું કે તેઓ પૈકીને જે ઉચ્ચ ગતિએ જાય હેણે બીજાને ઉચે ખેચવા નીચે આવવું, જેથી બન્નેને સહવાસનો આનંદ મળે. બન્યું એમ કે, કેટલેક કાળે બેમાનો એક “મરીને” (having outlived or surpassed himself) દેવભૂમિકામાં ( દિવ્ય ભાનમાં) પહોંઓ કહે છે કે, દેવલોકના વાસીઓને પાછલા જીવનના સબંધેનું સ્મરણ ભાગ્યેજ થવા પામે છે,-એટલા તલ્લીન તેઓ પિતાની દેવીએ (દિવ્ય શક્તિઓ)ના નાચ (સક્રિયતા). કે જોવામાં હોય છે તેથી કેટલેક કાળે દેવ’ બનેલા મિત્રને, પિતાના પૂર્વ સ્નેહીનું સ્મરણ થયુ હારે “વચન પાળવા ખાતર તે “નીચે ઉતરી આવ્યો” (condescended),–જે કે '
નીચેના પ્રદેશની “દુર્ગધ દેવોને અસહ્ય હોય છે તેણે જોયુ કે હે પૂર્વ સ્નેહી મરીને ” ( having degraded life) ડુક્કર (Swine, beastly, sensual) :
| SR No. | 011522 |
| Book Title | Jain Diksha |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | V M Shah |
| Publisher | V M Shah |
| Publication Year | |
| Total Pages | 267 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 9 MB |