________________
૩૨
જૈન દીક્ષા
, થાડા વખતમાં મહારી આંખે અંધકારથી ટેવાઈ ગઈ અને સફેદ પત્થર જેવું કાંઈક દેખાવા લાગ્યું. ધીમે ધીમે એને. આકાર પણ સ્પષ્ટ થવા લાગે છેવટે એક કદાવરે મનુષ્યાકૃતિ હું જોઈ શક્યો. એનાં પ્રત્યેક અંગે વિશાળ અને કસાયેલાં જેવાં દેખાતાં હતાં. એનું મસ્તકમાનસિક વિકાસની પરિપૂર્ણતા સૂચવતું હતું એને ચહેરે શારીરિક અને માનસિક બળાને “કાબુમાં રાખનારી આધ્યાત્મિક શક્તિથી ભરપૂર અને તેથી તૃપ્ત’–શાન્ત–દેખાતો હતો એની ધ્યાનાવસ્થાની પલાંઠી સઘળી . ધમાલ’ને નીચે પટકીને એના પર આસન જમાવ્યું હોય એમ સૂચવતી હતી.
એનું પત્થરનું શરીર એનું ચારિત્ર (Character) કેટલું ઘટ હતું અને એનો “સતોષ” અથવા “આનંદ કેટલે ઘને હતો - તે સૂચવતુ હતું. Was it not a solid piece of Will, purified ?
હિદે કે ભવ્ય આદર્શ ઘડ્યો હતો ?
શારીરિક, માનસિક, આધ્યાત્મિકઃ ત્રણે શક્તિઓને કેવો સુંદર સંગમ રચવા હિંદ મથતું રહ્યું હતું. '
અને એ જ હિંદીઓની મુક્તિ અથવા એયર હોય તે, એ જ હિંદીઓની સંસ્કૃતિ અથવા Civilization - આશય હેય તે, એ હિંદને કયું મસ્તક નમ્યા સિવાય રહી શકશે ?
- હિંદ શેકહ્યું હતું કે, માટીનું કલ્યાણ કાઈ ચતુર કલાકારના હાથથી સુંદર મૂર્તિ બનવામાં છે અને શિખવ્યું હતુ કે, ના ટી Sિ : મનુષ્યજાતિરૂપ માટીનું કલ્યાણ કાઈપ્રખર તત્ત્વવેત્તારૂપ કલાકારની કલારૂપ ધર્માજના વડે પિતામાંથી એકાદ ભવ્ય મહાવીર કે બુદ્ધ ઉપજાવવામાં છે !
