________________
૧૧૮
જૈન દીક્ષા પણ સમાજનું અંગ તો તે છે જ, અને વ્યાપારી તથા વકીલ પણું સમાજનાં અંગ છે. દરેક અંગ પિતાના સડાથી આખા સમાજના જીવનને જોખમાવી શકે છે, દરેક અંગ પિતાના આરોગ્યથી આખા સમાજશરીરને વિકાસ તથા આનદ આપી શકે છે. સાંકડા કે રોગી હદયવાળા વકીલ કે વ્યાપારી. એવા સાધુથી ઓછા ભય કર ન થઈ પડે. એક પ્રખ્યાત ધારાશાસ્ત્રીએ પોતે–મિ. ઈનવેરાઈટીએ–વકીલ વર્ગ - સબધમાં ઈસાર કરતાં કીડા'ની ઉપમા આપવાનું દુરસ્ત ધાર્યું હતુંતે જે કે મિ. ઇનવેરાઈટી જેવા કેટલાએ દેવ પણ હશે જ. એ સાધુવકીલના ઉદ્દગાર કમમાં કમ એટલું તે સૂચવે છે કે વકીલાતમાં માત્ર બુદ્ધિનું જ કામ પડે છે એવી માન્યતા પ્રચલિત છે તે. ખોટી છે અને હદયવગરનો વકીલ જનતાને શાપ રૂપ જ થઈ પડે બીજા શબ્દોમાં કહીએ તો જ્ઞાનગર્ભિત વિરાગ ( Selflessness os resulting from rationality ) ધારાશાસ્ત્રી પાસેથી માંગવાને સાધુતાને એટલે જ હકક હોવા જોઈએ કે જેટલે હક્ક વકીલ કે ભણેલાઓ સાધુ પાસેથી જ્ઞાનગર્ભિત વિરાગ માગવાનો કરે છે. અને વ્યાપારી પણ હદય વગરનો હોય તો આખા દેશના વ્યાપારને નાશ કરનાર થવા ઉપરાંત લાગતાવળગતાઓનાં નાણુને પણ લૂટારે જ બને. સાધુ પાસેથી તો વિરાગ તેમજ જ્ઞાન અને માંગવાને હક્ક કરાય છે, પણ સેકડે ૮૦ ટકા જેટલા વ્યાપારીઓ વ્યાપાર વિષયક જ્ઞાન ધરાવતા નથી અને હદયના ગુણ બાબતમાં તે ન બેલાય તે જ ઠીક છે. પદ્ધતિસરનો પ્રમાણિક અને આબાદ વ્યાપાર ધરાવતી વ્યક્તિ એકાદ ટકા હોય તે હિંદનું . નશીબ ! બાકી તે ધ ધામાં “ધકેલાયલા એ જેમતેમ ગાડી હાંયે રાખતા હોય છે મહેટાં નુક્સાન આવે ત્યવ્હારે એકાદ ગાડી કે મેટર ખરીદવાથી અને એકાદ નવી શાખા
-
-