________________
છુટ કવિતાઓ દલપતે દીધું કથીરે, પામર માણી.
(રાગ ધીરાનો આ તન રંગ પતંગીરે, ચળકતી ઉડી જશે ચટકી, સગાં સહોદર સંગીરે, પાછળ જશે તેને પટકી. આ૦ ટક કાચી માટી તણો કુંભ આ કા, તંતુના બાંધેલ તાર કાબી એક કુંભાર કળા, કારીગરી કરનાર, પસતાં અંદર પાણી, મુરખ ગળી જશે મટકી. આ ઘટમાળાથી ઘાટ ઘડિને, ઘડિ કરી ઘડિઆળ ગમતા યંત્ર અનુક્રમે ગોઠવી; ચકથી ચાલતી ચાલા; કુદરતિ કળતા કટાતારે, અચાનક ગતિ જ અટકી. આ કાચ બિલોર તણે તન કેપિ, પડી જતાં પરમાણ ફટ કરી અફળાઈને ફુટતાં, હરદમ બનશે હાગ સાંધતાં નવ સંધાસર કાચ બિલોરની કટકી, આ કાયાવાડી ફળતી કરમાઈ, વીખરાતાં શી વાર; કાળ કરૂરતણાં જતાં કરમાં, લાગ મળે ન લગાર; પંજામાં બિલાડીએ પકડીરે, છ ફુદર જશે નહી છટકી. આ પાણી તણો પીંડ આ પપેટ, મુરખ મીથ્યા માન, ઝાકળ નીર સામે ઝરી જાશે, પંથ પળાશે પ્રાણ, વાંસે ઉડશે વાની, ભવાની ભમીશ પછી ભટકી, આ
-
- -
-
-
