________________
પટાળી.
( ૨ ) બાલી “ખુદાવત ડુજરતને દાઇ ફકીરાપર કફ઼ી નજર કીયા તે દીનસે' આપકા ખાણા ખાખ હુવા એસા સમજના; ઇનાને આપકી કયા તકૌર કીની હે કે એસા નસરી ફકીરકુ કહે દે। દીન તીન દીન હુવા તાભી ખાનૈપીનેકી વાત નહી હૈ સારે દીન પઢપઢ કરતા હૈ આર સાડીનકા ધ્યાન લગાયા હૈ અબ આપકા ખાના ખરાબ હુવા ઐસા પર્વિત્ર ફકીરાકી હજરતમે બેદુવા લીંની એ અચ્છા નહીં કીયા હૈ અબ ટાલત દુર્ગામ કા સુખ ચાહીએ તેા ઉસીકુ અબી હોડીદા’
એવી હકીકત સાંભળીને હાકેમ ઘણા દિલગીર થયા અને લવજી અણગાર પાસે આવી પગે પડીને બાળ્યા ‘મહારાજ! અમેરી કુછ તર્કશીર નહીં હૈં સુરતા શેઠજીકા કહેણા આયા ઉસલીએ મૈરા અપરાધ હુવા હે મા તકસીર માફ કરના ચાહીએ. મહારાજ અખ ક્ષમા કરકે આપ દુરે સ્થાન જાનૈકી કૃપા કીજીએ.
નવાખના મ્હે।ડાના વચન સાંભળીને લવજી અણગાર ત્યાંથી થી ઉઠીને કલાદરે આવ્યા અને ત્યાંથી અમદાવાદના વિહાર કર્યો અમદાવાદમાં એશવાળ આદિ ખોજા ઘણા લોકો સિદ્ધ્ત વાણી સાંભળીને વૈરાગ્ય પામ્યા તેમણે અલ્પ કાળમાં જૈન માગતા ઘણા મહિના વધારા પછી તેઓએ સુરત ભણી વિહાર કર્યેા. સુરત આવીને સ્થાનકની રજા માગીને ઊતર્યા બીજે દીવસે વીરવાહેરાની વૃધાવસ્થા જાણીને સ્વામીશ્રી તેમને ઘેર ગોચરીને બહાને વંદાવા ગયા. તે વખતે દ્વારા મેડીપર બેઠા હતા ત્યાં રજોહરણે પુજતા પુંજતા લવજી અણસાર ગયા, તેમને જોઈને વીરછ વેરા ખેલ્યા જે તમે યુ' કુંઢોળે ત્યારે સ્વામી શ્રી બાલ્યા જે,
