________________
( ૧૮ ) શ્યા અવગુણસે મુજે છેડી બાત નવી જાણી. ગા. ૧ કઈ જાવે નમકીપાસ, પુરે મુજ આશબાત જસુણાવે. તેને આખું માતનકી માળ, શ્યામ ધર આવે; રાખી કરે એટલું કાજ કહું છું આજ માહારૂં આ વેળા હું આપું અખૂટ ભંડારે શ્યામ હેય ભેળે. જાઓ જાઓ સખીયે, જરૂર કહા મુજ માની:
શ્યા અવગુણસે મુજે છેડી બાત નવી જાણી ગા. ૨ તવ આવી સંખી તે વાર કરે ઉચ્ચાર, નેમ તે ચાલ્યા, ગિરનારની ધાડી વાટ, માર્ગ તે ઝાલ્યા; લેએ સંજમત્યાં નાથ, મુનીને સાથ, શશાવનમાંહી; કેવળપદ પામ્યા નેમ નગીના ત્યાંહી; હવે રાખ ધીર તું, શાખી કહ્યા મુજ માની; તેણે તે બેડ આ સંસાર ભયા છે જ્ઞાની; ગા. ૩ રાજેતી કરે વિચાર નહીં આધાર ઝેર ખાઈ મરવું, મારે પતિ વિનાતો રહું રાત દીન રડવું; મેં કીધા ઘણા ઉપાય,નાથ નવ આય વહેલેશિ થાયે, ઘડી એક વર્ષ સમાન, દીન કેમ જાશે; મને પડી નહીં કાંઈ સુઝ બની છું દિવાની; શ્યા અવગુણસે મુજે છેડી બાત નવી જાણી. ગા. ૪ ચલ જાવું સ્થાનકી સાથ, મુકાવું હાથ, શીરપર મેર; શજમ લઇને ટાળું ભભવ ફેર; ચાલજડપથીતો જ ઘડી ના રહે જમ તો લીધું; પ્રભુ પહેલાં રાજે મતીને શીવપદ દીધું. ગવે દાનદયાના બળ હવે મન આણી; નેમ રાજુલને હરરોજ નમે ભવ પ્રાણી, સ્યા, ગ, ૫
