________________
( २३५ )
लोकोत्तरं ॥१५॥ यात्रासु यस्य वयदोषर्ण विषुर्व्विशेषात् वल्गलुरंग खुरखात मही रजांसि । तेजोभिरूर्जित मनेन विनिर्जित त्वाद्वास्वान्विलज्जित इवातितरां तिरोभूत् ॥१६॥ न कामनां मनो धीमान् घ - लनां दधो । अनन्योढार्य सरकार्य भार घुर्येर्थ - तोपि यः ॥१७॥ यस्तेजोभिरहस्करः करुणया शौद्धोदनिः शुद्धया । भीष्मो वंचन वंचितेन reer धर्मेण धर्मात्मजः । प्राणेन प्रलाय निलो बलभिदो मंत्रेण मंत्री परो रूपेण प्रमदा प्रियेण मदनो दानेन कण्णभवत् ॥१८॥ सुनय तनयं राज्ये बाल प्रसाद मतिष्ठिप स्परिणतवया निःसंगो यो बभूत सुधीः स्वयं । कृत युग कृतं कृत्वा कृत्यं कृतात्म चमत्कृती कृत सुकृतीनो कालुष्यं करोति कलिः सतां ॥ १८॥ काले कलावपि किलामलमेतदीयं लोका विलोक्य कनातिगतं गुणोधं । पार्थादि पार्थिव गुणान् गणयन्तु सत्यानेकं व्यचाद्गुणनिधि यमितीव वेधाः ॥ २०॥ गोचरयति न वाचो यच्चरितं चंद्र चंद्रिका रुचिरं । वाचस्पते वर्षचस्वी को वान्यो वर्णयेत्पूर्ण ॥२१॥ राजधानी भुत्रो भर्त्तु स्तस्यास्ते हस्ति ffuser root धनदस्येव धनाढ्य जन सेविता ॥ २२॥ नीहार हार हर हास हिमांशु द्वारि कारकार वारि भुवि राज विनिर्झराणां । वास्तव्य भव्य जन वित्त समं समंतात्संताप संपदपहार परं परेषां ॥ २३ ॥ धौत कलधौत कलशाभिराम रामास्तना इव न यस्यां । संस्य परेप्यपहारा: सदा सदाचार जनतायां ॥२४॥ समद मदना लीलालापाः प- नाकुलाः कुवलय दृशां संदृश्यंते दृशस्तरलाः परं । मलिनित मुखा यत्रोद्ववृत्ताः परं कठिनाः कुखा निषिड रचना नीवौ वंधाः परं कुटिलाः कचाः ||२५|| गाढ़ोत्तुं गानि साईं शुचि कुच कलशैः कामिनीनां मनोज्ञ विस्तीर्णानि प्रकामं सहं धन जघनर्देवता मंदिराणि । भ्राजते दा शुत्राण्यतिशय सुभगं नेत्र पात्रैः पवित्रैः सत्रं चित्राणि धात्री जन हृत हृदयैर्व्विभूमैर्यत्र सत्रं ॥ २६ ॥ मधुरा धन पर्व्वाणो हृद्यरूपा रसाधिकाः । यत्रेक्षु वाटा लोकेभ्यो नालिकत्वाद्भिदेलिमाः ॥२७॥ अस्यां सूरिः सुराणां गुरु शिव गुरुभि गौर वा गुणौघै भूपालानां fretat are विलसिता नंतरानंत कीर्त्तिः । नाम्ना श्री शांति भद्रो भवदभि भवितुं भासमाना समानो कामं कामं समर्था जनित जनमनः संमदा यस्य मूर्त्तिः ॥ २८ ॥ मन्येमुना मुनीन्द्रेण मनोभूरूप निर्जितः । स्त्रघ्नेपि न स्वरूपेण समगन्स्ताति लज्जतः ॥२६॥