________________
-
-
- -
।
-
-
-
-
श्रीविष्णुकुमार मुनिनी सद्याय. (३४३)
॥ ढास चोथी॥ . .. .. . ॥ महावीर प्रजु घेर थावे ॥ ए देशी ॥ महापद्मराय सुख पावे, हर्षे करी विप्र वोलावे॥ माग माग जे ताहरी श्छा, शा पुरुष वचन नव मिथ्या रे॥१॥ द्विज धैर्य धरीने मागो, बलिराजा कहि बोलाव्यो रे ॥ हि ॥ ए श्रांकण ॥ तवं विप्र विमासी बोले, तुमे बो प्रनु सुरतरु तो। ए || वचन जंमार राखीजें, अवसरे मागुतों दीजें रें ॥ हिज॥२॥ इण श्रवसर ज्वाला देवी, जिन वचन दियामां धरेवी ॥ श्रायु क्षण क्षण की ती जाय, पण धर्म वात न सुहाय रे ॥ द्विज ॥३॥ रथयात्रां मनोरथ थावे, पीयु बागल सर्व जणावे ॥ नृप कहे ए धर्मनु काम, खहिये सुर शिव सुख ठाम रे॥हिज॥४॥ सुरपतिना विमाननी जेहवा, पालक जिम सूत्र में तेवा ।। कलधौत मणिना निपावे, रथ देखीने हर्ष जरावे रे ॥ हिज॥५॥ मणिरत्न जडितनी प्रतिमा, आदीश्वर जिनको कत्रिमा॥ रथमांहि प्रजुनले जावें, शुभ मुहूरत बेशं पधरावे रे ॥ द्विजण ॥६॥ रथ यात्रा तणुं मंमाण, ग्रंथें बहु नेद बखाण ॥ तिम ज्वाला ते राणी सार, ले दर्प घणो परिवार रे ।। हिज॥७॥ण अवसर सदमी राणी, ज्वा. ला लघु शोक्य वखाणी ॥ मिथ्यामत मोहमें माची, शिव ब्रह्मामतें रति साची रे॥ द्विज ॥॥ तिणे वादें पण रथ एडवो, ब्रह्मानो कराव्यो तेह वो, हम्बादें घणुं अकुला, रथ खेने साहामी आश्रे ॥ द्विज || " ॥ हवे मांहोमांहे रथ वेहुना, मलिया खलु सामा तेहुना ॥ को काढेन आगो जेहमां, विखबाद वाग्यो घन तेहमां रे । हिज॥१०॥ तसं कलह नरेंज पीठान्यो, बेदु राणीनो मन सन्मान्यो ।। रथ बेहुना पाला लावे, सहु विप्र महा सुख पावे रे ॥ द्विज ॥११॥ इति ॥
॥दोहा॥ ॥ पण पद्मज निजमातवें, तिम देखी अपमान ॥ दिग्यात्रा नणि चा लियो, रीष करी अपमान ॥१॥ जगेतो दिनकर. जिस्यो, वधतो.जाये. तेज ॥ तिम अरियण कात्री मंगलें, जीत्यो सवल सहेज. ॥२॥ ब्ये खंमः मांहे सही, वर्तावी निज आण ॥ कुमर खेचर नूपति, करे मान सन्मान || ॥३॥ जंबूद्वीपे जाणिये, जिम जरतेसर राय ॥ साधि नूमि तिम जाप
-
- --
-