________________
(३३०)
सद्यायमाला...
-
-
-
निज घरथकी, आव्या रेवंतवन गम ॥ कृष्ण ॥ १२ ॥ स्वहस्तें दीक्षा रे दीधी नेमजी, हुआ थावच्चा अणगार ॥ शिष्य पोताना रे करीने था पीया, महियल करे रे विहार ॥१३॥ कृष्ण कहे धन्य थावच्चा सांधुनें। ए आंकणी ॥ अनुक्रमें श्राव्या रे सेलंगपुर सही, सेलंगराय श्रावक कीध ॥ सौगंधिका नगरी रे थावच्चा आविया, सुदर्शन पण व्रतलीध । कृष्ण ॥ १४ ॥ वात सुणीने रे शुक तिहां आवीयो, सहस संन्यासी संघात ॥ महारो शिष्य रे एणे नोलव्यो, करे थावञ्चाशुं वात ॥ कृष्ण ॥ १५ ॥ प्रश्न पडुत्तर शुक बहु पूनीया, कुटिलपणे रे उल्हास ॥ चउद पूरवधारी थावच्चा मुनिवरू, पहोंचाये केम तास ॥ कृष्ण ॥ १६ ॥ खोटो धर्म मिथ्यात्वनो मूकीने, श्रीशुक थयो अणगार ॥ सहस संन्या सी रे दीदा ले तिहां, हुआ चौद प्रवधार ॥ कृष्णा ॥१॥ मास अण सण रे सहस साधुरां, शेजे दीध संथार ॥ थावच्चामुनिवरें केवल पा मीने, लीशिवपद सार । कृष्ण ॥ २७॥ इति ।। .
॥ ढाल चोर्थी ॥जवि तमें जो जो रे संसार नातरां रे ॥ ए देशी ॥ सेलंगपुर श्राव्या हो शुक मुनिवरू रे, सहस शिष्य परिवार। सेलंगराजा हो पांचशे मंत्री शुं रे, वांयां चरण गुणधार' ॥१॥ हुं गुण गाउं हो थावच्चा मुनि परि वारना रे, उत्तम अरथ जंमार, श्रुत केवली अणगार; जवि जीवां सुख कार ॥ ९ ॥ ए आंकणी ॥ वैराग्य पामी हो सेलंग रायजी. रे, मंकने देश राज ॥ दीक्षा लीधी हो पांचशे मंत्रिशुं रे, करे धर्मनां काज ।। हुँ ॥॥ शुक आचार्य हो घुमरिके चडी रे, पादोपगमन संथार ॥ साधु सहसना हो परिवारे करी रे, लही मुक्ति सुखकार ॥ ॥३॥ सेलंग ऋषि हो विहार करतां थका रे, अंतप्रांत आहार॥रोगे व्यापी हो काया तेहनी रे, आव्या निजपुर सार ॥ ९॥४॥ तात शरीरें हो रोग देखी करी रे, मंमुक करे उपचार ॥ विविध प्रकारे हो औषधीय करी रे, समा व्यो रोग तेणि वार ॥ हुँ॥५॥ आहार तणे रसें होते थया लोलुपी रे,श्रीसेलंग ऋषिराय॥ पडिकमणादिक किरियाने विषेरे, प्रमादी ह्या गुरुराय ॥ ढुं॥६॥ पांचशें साधु हो मनमांहे चिंतवे रे. रहेवू नहिं एकण गम॥पंथक शिष्यने हो पासें थापीने रे, चाल्या मुनिवर सुजाण
-
-
-
-
-
-