________________
(३२४) ..
सद्यायमालाः
शैलंगयद ते साध ॥ चंपानगरी मुक्ति नली, संसार समुज अगाध ॥५॥ ॥ ढाल चोथी॥
.... ॥जनपाले मन धास्यो, ए तो कपटी दीसे नारो॥पूरवलो मोह नवि || थाल्यो, ए तो काचो सगपण जाएयो ॥१॥ यद ऊपर निश्चे धास्यो, तेणे चंपा बागें उतास्यो ॥ यद कहे तमें चंपामें जाउँ, सुख होशे. तुमने सवायो॥२॥ जनपालीयो निजघरे आवी, सघलाने वात सणा वी॥ जनरखनो शोकज कीधो, केता लोकें काल प्रसिझो ॥३॥ एवे वीर. चंपायें आव्या, तेतो सघलाने मनमांजाव्या, जनपाल ते सुणवालाग्यो, घरबारथकी मन लाग्यो ।मा मन शिवरमहीथो लाग्यो, संयम खत्र यो वैरागो॥अंग अगीयारे ते नणीयो, पहेले देवलोकें अवतरीयो ॥५ ॥ एवं तप करी काया गाली, माहा विदेहें मनुष्य होशे माली ॥ तिहां दीदा लेश् केवल पामशे, सहु दोष टाली मोके जाशे ॥६॥इति ॥
॥अथ धसिंहकृत श्रीरत्तगुरुनी जोड प्रारंजः॥ , ॥ रतनगुरु गुणे मीठडा रे, मीठडा मुखना बोल ॥ सांजलतां सुख उप जे रे, आपे जेम तंबोल ॥ रतः ॥ १॥ सूराशाहनो नंदजी रे, श्रीमाली कुलचंद ॥ नागर ऋषियें बूऊव्यो रे, रतनगुरु गुणचंद ॥ रत॥२॥ सा सरे जश् प्रिया बूझवी. रे, श्रीधाई वर नार ॥ पीयुनो साथ न मेलीयें रे, राजुल राजकुमार ॥ रत० ॥३॥ शोले वरसे रतनसी रे, कीधां व्रत उ चार ॥ देवकन्या सरखी तजी रे, श्रीबाई सुखकार ॥ रत॥४॥श्रीवा श्य बोलावीया रे, सासरे आवोने श्याम ॥ सासरवासो लश्करी रे, सा थे मंत्री अनिराम ॥रत ॥.५.॥ विनय करी सासु वदे रे, तमे केम पधास्या आज ॥ रतन कहे तव रंगशुं रे, तुम तनयाशु काज ॥रत ॥६ ॥ तेडो तुमारी बालिका रे, श्रीबाई सुकुमाल ॥ सासरवासो कहुं अमें रे, संयम लहीशुं विचार ॥ रता ॥७॥. पांच सहीयर मांहे बोलती रे, श्रीवाई परमोद ॥ माता बोलावे मंदिरे रे, सुणी वात विनोद ॥ रतः ॥ ॥७॥ रतन कहे सुणो.सुंदरी रे, अमें आदरशुं चारित्र ॥ मानी बहेन में तुऊने रे, ले सासरवासो पवित्र ॥रत ॥ ए॥ श्रीबाई कहे कंतने रे, नितुर वचन निवार ॥ लोला ए चित्तथी परिहरो रे, चालो मारग व्य वहार ॥ रत ॥ १० ॥ विण अवगुण निज कामिनी रे, केम तजो नि
-