________________
वैराग्य संद्याय.
(१४१
-
कहाय ॥ एह नाव धरतो ते कारण, मुज मन तेह सुहाय रे ॥ लो। ॥३०॥ शुभ अव्य संयत ते इणिपरें, नाव चरण पण पावे ॥ प्रवचन व चन प्रजावक तेंहनां, सुरपति पण गुण गावे रे ॥ सो ॥३१॥ शुद्धक थक वचने जे चाले, मूल उत्तर गुण धारी । वचम क्षमादिक रंगे लीना, ते मुनिनी वलिहारी रे ॥ लो० ॥ ३२ ॥ पूजनीक न्यानी नाणाधिक, संयत चरण विलासें ।। एके नहि जेहने विडं माही, किम जश्ये तस पा सें रे ।। लो ॥ ३३ ॥ जिम जिम प्रवचन ज्ञाने जीले, तेम संवेग तरंगी॥ एक आवश्यक वचन विचारी, होजो ज्ञानना रंगी रे ॥ लो॥३४॥ ज्ञा नाधिकमां जे गुण दूपे, कष्ट करे अनिमाने।। प्राये गंठी लगेनविश्राव्या, ते खूता अझाने रे ।। लोण ।। ३५ ॥ तेहनी कष्ट क्रिया अनुमोदे, उन्मा
थिर थाय । तेहथी कुरगतिनां कुःख लहियें, पंचाशक कहिवाय रे। लोग ॥३६॥ कुल गण संघ तणी ते लजा, आपलंद ते टाले॥ पाप नीरू गुरु आणाकारी, जिन मारग अजुयाले रे ॥लो ॥३७॥ ज्ञानाधिक नी दीक्षा लेखे, करे तस वयणे परखी। वीजानी षोडशके लाखी, होली नृप रिकि सरखी रे ॥ लोण ॥३जा ज्ञानाधिकनो विनय विराधी, श्री जि नवर अहवाय ॥ विनय नेद समजे ते किंकर, ज्ञानवंतनो थाय रे ॥ लोण | ॥ ३ए ।। ते माटे ज्ञानाधिक वयणे, रहि क्रिया जे करशे ॥ अध्यातम प रिणति परिपाकें, ते नवसायर तरशे रे ॥ लो॥४०॥ वाचकयश विजय इम दाखी, शीख सर्वने साची॥ पण परिणमसें तेदतणे मन, जेहनी म ति नवि काची रे॥ लो० ॥ ४॥ इति शिखामणनी सचाय ॥
॥अथ वैराग्य सद्याय प्रारंजः॥ ॥ए संसार असार ठे रे जीवडा, चूजे विरलो कोयः ॥ए संसार तजी गया रे जीवडा, ते नर सुखीया होय ॥ चतुरनर चेतो रे चित्तमांही। ॥१॥ ए आंकणी ।। मान अणी जलविंध्यो रे जीवडा, जेहवो संध्या नो राग ॥ इणिपरे चंचल आउखुं रे जीवडा, जागी सकेतो जाग। च० ॥२॥ धन धन रामा कांश करे रे जीवडा, कारमो एह संसार ॥ सोवन मय नव नूंगरी रे जीवडा, नंदे तजी निरधार ॥ च ॥३॥ माता मयग सनी परे रे जीवडा, मन्मथ थयो रे अपार ॥ नरक निगोदमां जायशो रे जीवडा, तेहवो जाणी संसार ॥ च०॥४॥ यौवन वय व जाशे रेजी