________________
(१९४)
। सद्यायमाला,
-
-
निज बहुमानें ॥रूंग ||9| शुजदिवसे सुंदर सुत जायो, सुरेंदत्त अनि धाने ॥ मुजालंकृत प्रेम धरीने, राखे जेम निधाने ।। रू० ॥॥ अग्निक पर्वत बहली सागर, दासेरा नृपनंद ॥ सुरेंजदत्त साथे ते जणवा, बेग अति आणंद । रू । ए॥ माहोमांदे नणे ते पंचे, पण दीसे बहुतेद॥ एक नीक जल पाया तो पण, करीर कल्पतरु कंद ॥ रू० ॥ १०॥ जिम कायर रण अंगण नासे, तिम विद्याथी नागा॥ ते दासेरा सुत बावीसा, विषय प्रसंगें लागा ॥ रू० ॥११॥ अस्कर पाखर.योग्य नहिं एए खबंदी परमादी ॥ कलाचार्य पण एम आवेखे, जिम मुष्ट तुरंगने सादी॥ रू०॥ १२ ॥ सुमतिपुत्र एकतान थश्ने, सकल कलाने शीखें ॥ राधावेधादिक जे मुर्धर, ते पण न गणे लेखे ॥ 5 ॥ १३॥ . . . :
॥दोहा॥ ॥ण अवसर मथुरापुरी, तस जितशत्रु नूप ॥ निवृत्ति । नामे रूअडी, कन्यारत्न अनूप ॥१॥ प्रकटीत यौवन देखिने, पूढे नृप तस तात ॥ वत्से ! वर कुण तुन मनें, ते कहियें अवदात ॥२॥ साधे राधावेध जे, ते माहारे जरतार ॥श्म निसुणी मंमा वियो, स्वयंवर मंगप सार ॥३॥ आव्या देशाधिप घणा, पण न धरे सा राग ॥ जिम जमरी "धत्तूरने, कुसुमित बंधे राग ॥४॥ .
॥ढाल.वीजी॥.. ॥ देशी यत्तनी ॥ अदत्त नरेसर आवे, सघला सुत साथे लावे॥|| वली साधे सवि वत्र सीधो, पेसारो सबलो.कीधो ॥१॥ स्वयंवर मंगप मां आवे, कन्या देखी सुख पावे ॥ धन धन मुज पुत्र सोनागी, जेहने | ए कन्या रागी ॥२॥ तिहां रोप्यो थंज उत्तंग, जाणे मेरु महीधर शृंग ॥आठ चक्र ते ऊपर विवरलां, चार अवलां ने चार सवलां ॥३॥ वायु वेगनीपरें जमंत, विज्ञानी एम रचंत ॥ तस ऊपर पूतली एक, तस राधा नाम विवेक ॥४॥ नीचुं एक तेल, कूठं, तेलें जरीयुं अति हुँ ॥प्रतिविवे पूतली जेह, माबी आंखे वींधे तेह ॥५॥ नीचें मुखें वींधे कीकी, तस विद्या कहियें नीकी ॥ एम राधावेध करे, ते कन्याने परणे. ३॥६॥ एम. निसुणी राजा चिंते, ऐ ऐ ए कार्य महंते ॥ श्रीमालीन 'थम बोलायो, जेहने घणे हर्षे लडायो ॥॥ सुण पुत्र अडे लाजदोश, शहां कन्या श्हां यश होश॥ तुं पहेलो था हवे वहेलो, आयो लाज बां
-
-
-