________________
-
--
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
(२०)
सद्यायमाला...: कहावे ॥ एह ॥२॥ पगले पगले नाम-पलटावे, श्वास उसासें जूदी रे॥ गरज पडे त्यारे घेली थाये, काम सरे जाये कूदी रे ॥ एह०॥३॥ जंघा चीरी मांस खवाडे, तोय न थाये तेहनी रे॥मुखनी मीठी दिलनी रे जू ठी, कामिनी न थाये केहनी रे ॥ एहण॥४॥ करणी एहनी कही न जा ये, कामनि तणी गति न्यारी रे ॥गायुं एहनुं जे नर गाशे, तेहने शिवग तिवारी रे ॥ एह ॥५॥जो लागी तो सर्वे खूटे, रूपी राक्षस तोलें रे ॥श्म जाणीने अलगा रहेजो, उदयरत्न एम बोले रे॥ एह ॥६॥ .
॥अथ स्त्रीवर्जन शिखामण सद्याय॥ ... . ॥ धर्म जणी जातां धरा, वनमांदे पाडे वाट ॥ सलिलीए सर्व खूटीने, व्रतनी जे वहे उवाट ॥बला हो, बहु बहु बोली ए बाल, जे असता उपा ये आल, जे वाघणथी विकराल, जे आपे मरण अकाल ॥ ब० ॥२॥ संसारें सहु सरिखं नहीं, जोडें वसंतां जोय ॥ एक वांको एक पाधरो, बोरडीये कांटा जिम होय ।। ब॥॥ बला बला सहुको कहे, बीजी बला बलवं त॥ ए जेवी एके नहीं, जे बखे पाडी ब्लंत ॥ ब॥३॥ खाढो गाढो बन्यो, केई बल्या नर कोड ॥ गुणवंतनुं पण नहीं गजु, जे क्षणमां लगाडे खोड । ब॥४॥ उलाले आकाशमां एक, आंखें उलाले अनेक ॥ मही ये पग मंझे नहीं वली, नासे विनय विवेक ॥ ब॥ ५॥ जशोधर जिस्या जालमी, वली मुंजजिस्या महाराज। पुण्यवंत परदेशी सारिखा, ते कांता ये हण्या निजकाज ॥बण्॥६॥ जोरावर जंबू जिस्या, वंकचूल सरिखा वीर ॥ समर्थ थूलिन सारिखा, जेहनां नारिये न उतास्यां नीर ॥ ब० ॥७॥ शोल सती आदें थक्ष, महासती जग हितकार ॥ अनेक नर तेणें उद्ध स्या, रहनेमि आदें निरधार ॥ ब॥७॥ सुदर्शन बलता नवि बल्यो, थयो केवल कमलाकंत ।। परमोदय पामे सही, जे पास एहने न पडत ॥ ब॥॥ए॥इति स्त्रीवर्जन सद्याय॥ .
॥अथ परस्त्री वर्जन सद्याय ॥धणरा ढोला ॥ ए देशी॥ ॥ शीख सुो पीत माहरी रे, तुजने कहुं कर जोड ॥ धणरा ढोला । प्रीतम कर परनारीशुं रे, आवे पग पग खोड ।। ध० ॥ कयुं मानो रे सु जाण; कडं मानो ॥ वरज्यां वो मारा लाल, वरज्यां वो, परनारीनो नेहडसो निवार ॥ धणरा दोसा ॥१॥ जीव त जिम वीजली रे, मन
-
-
-
-