________________
नडिओ परिन्भमंतो एसो जिणसासणं च खिंसंतो। पचाविओ जिणे केणावि य साहुणा वाए ॥२॥ कुव्वंतो वि य सो दबओ वयं देवयाइ तहकह वि | संचोइओ जहा से भावेण वि परिणयं एयं ॥३॥ |जाइमयं तु न मुंचइ कुणइ दुगुंछं च भारिया य पुणो । नेहं तंमि न मुंचइ कारइ तह कम्मणं तस्स ॥ अप्पवसीकरणत्थं अह सोऽणालोइउं अपडिकंतो । मरिगं देवेसु गओ भज्जा वि य तस्स तेणेव ॥५॥ वेरग्गेणं दिक्खं घेत्तुमणालोइया अपडिकंता | मरि देवेसु गया चुओ तओ भत्तुणो जीवो ॥६॥ जाइमयपरदुगुंछाकम्मस्सुदएण रायगिहनयरे । धणसत्यवाहगेहे दासीए चिलाइयाए सुओ ॥७॥ जाओ भजाजीवोऽवि तत्थ धणसत्यवाहपुत्ताणं । धणदेवमाइयाणं पंचण्हं उवरि धूय त्ति ॥८॥ तीसे य बालहारो जाओ सो चिय चिलाइयापुत्तो । सो तं खेल्लावंतो बहुविहकिरियाओ पयडेइ ॥९॥ अन्नाओ वि अणालीओ कुणइ धणमाइएहिं गेहाओ । निस्सारिओ तओ सो गओ भमंतो अडविमज्झे । |सीहगुहानामाए ठिओ तर्हि तकराण पल्लीए । सोंडीरो नितिसो अग्गपहारित्ति तो कमसो ॥११॥ तक्करसेणाहिबई जाओ सो चेव अन्नया चोरे । भणइ इमो रायगिहे धणस्स गेहम्मि बच्चामो ॥१२॥ ध्या नामेणं सुसुम त्ति जा तस्स तं अहं एक । गिहिस्सामि धणं पुण सेसं सव्वं पि तुम्हाण ॥१३॥ इय भणि भिल्लेहिं सहिओ रयणीइ सो गओ तत्थ | धणगेहम्मि पविठ्ठो सव्वाणऽवसोयणिं दाउं॥
॥ ४०७॥